ตรวนสวาททาสชีค

นางคงเป็นได้แค่เชลยที่เอาไว้ดับเพลิงพิศวาสสยบแค้นเท่านั้น
ไม่แม้เขาจะมองเห็นอยู่ในสายตา หากกับผู้หญิงที่เป็นเสมือนตัวแทนอดีตพระคู่หมั้น
เขากลับมอบหัวใจรักและอ้าแขนรับ ยอมอภิเษกเทิดทูนให้เป็นถึงพระชายา
แล้วนางเล่า...จะอยู่ส่วนไหนของหัวใจเขา
.................................................................................

“ใช่...สิ่งที่เจ้าได้ยินมาถูกต้องแล้ว”
น้ำตาที่เคลือบพราวอยู่ในหน่วยตาค่อยหยดแหมะลงมาตามร่องแก้มนวลช้าๆ ก่อนที่จะแหงนขึ้นหัวเราะราวสิ่งที่ได้ยินมาน่าขบขันเสียเต็มประดา ทว่าในความเป็นจริงมันเจ็บปวดจนแทบแดดิ้นอยู่ตรงนั้น
ก่อนหน้าที่เขาโกหกหลอกลวงต่างๆ นาๆ มันยังไม่สาแก่ใจรึไง จึงได้สร้างเรื่องมาหลอกกันไม่จบไม่สิ้นเยี่ยงนี้!
กับการให้เกียรติยกย่องบอกใครต่อใครว่านางคือชายาเขา ไหนจะท่าทางง้องอนแสดงออกว่ามีเยื่อใย หลอกให้เคลิ้มไหวรู้สึกดีครั้งแล้วครั้งเล่า มันทำให้นางเกือบใจอ่อนอภัยให้กับสิ่งที่เขากระทำไว้กับนางอยู่แล้วเชียว แต่ทั้งหมดนั่นที่เขาทำลงไปนางกระจ่างแล้วในเพลานี้
มันก็แค่ตลกร้ายจากเขาอีกครั้งเท่านั้น!
แท้จริงชายผู้นี้มีคู่หมั้นและกำลังจะแต่งงานกันอยู่แล้ว!...แต่เขากลับปิดบังแล้วสร้างเรื่องแกล้งกันได้ลงคอ
“ที่ตรัสบอกว่าหม่อมฉันคือชายาของพระองค์ ไอ้กำไลบ้าบอพวกนี้ที่ประทานให้อีก หมายความว่าเยี่ยงไร! มันคือเรื่องโกหกที่พระองค์ทรงสร้างขึ้นหวังแกล้งให้หม่อมฉันเจ็บช้ำน้ำใจเล่นเพื่อความสนุกและสาแก่พระทัยของพระองค์อีกเรื่องสินะเพคะ หม่อมฉันเกลียดพระองค์! กี่ครั้งแล้วที่ทรงทำให้หม่อมฉันเป็นตัวตลกในสายพระเนตร...”
หลังต่อว่าและตัดพ้อ นาลียาสะอื้นไห้จนตัวโยนด้วยความเจ็บช้ำใจ จนยูริลล์ทนยืนนิ่งไม่ไหวอีกต่อไป ปราดเข้าไปรวบร่างมากอดไว้แนบอก แต่นางก็หาอยู่นิ่ง ให้เขาทำตามใจไม่ ทั้งทุบตีแผงอกแกร่งไปทั่วระบายอารมณ์
“ข้าไม่ได้หลอกเจ้าและมองเจ้าเป็นตัวตลกเยี่ยงที่เจ้าคิด...ฟังข้าก่อน อย่าดิ้นนักสิ”
“ปล่อยหม่อมฉันนะ!”
มือบางผลักอกกว้างเมื่อเขากอดรัดแน่นเข้า
“จะทรงโกหกพกลมอะไรให้หม่อมฉันเชื่ออีก ในเมื่อพระองค์ทรงยอมรับออกมาจากพระโอษฐ์เองแล้วนี่ ว่าสิ่งที่ได้ยินมาทั้งหมดคือเรื่องจริง”
“แต่มันไม่ใช่เยี่ยงที่เจ้าเข้าใจ”
ยูริลล์ส่ายหน้าแก้ต่าง “ข้าก็เพิ่งจะรู้เรื่องทั้งหมดจากพระโอษฐ์ของเสด็จพ่อเช่นเดียวกัน ลียาห์...ข้าไม่ได้หลอกเจ้า ที่ข้ายกย่องเชิดชูเจ้าให้เป็นชายาข้านั่นคือเรื่องจริง”
“เรื่องจริงรึ? แล้วพระคู่หมั้นที่กำลังจะเข้าพิธีอภิเษกสมรสกับพระองค์เล่า อย่ามาตรัสให้ฟังดูดีเลยเพคะ หม่อมฉันรู้อยู่เต็มอกและชัดเจนมากขึ้นด้วยในตอนนี้ว่า แท้จริงแล้วหม่อมฉันก็แค่เชลยคนหนึ่งที่มีหน้าที่ไม่ต่างกับเหล่านางในคอยบำเรอความใคร่บำบัดแค้นของพระองค์เท่านั้น”
แค่นั้นจริงๆ สำหรับนางที่เป็นเสมือนตัวแทนคนที่หยามหมิ่นเกียรติของเขา พอหมดสนุกแก้แค้นสมใจแล้วเขาก็ผลักไสส่งนางกลับบ้าน ในขณะที่หญิงอื่นซึ่งเป็นเสมือนตัวแทนอดีตพระคู่หมั้น เขาและครอบครัวกลับอ้าแขนต้อนรับยกย่องเชิดชูเตรียมตบแต่งร่วมอภิเษกด้วยอย่างสมเกียรติและถูกต้องตามประเพณี
“ไม่ใช่! ข้าไม่เคยคิดกับเจ้าเยี่ยงนั้น หลังจากที่เจ้าตกเป็นของข้า ข้าไม่เคยคิดและผลักไสเจ้าให้อยู่ในตำแหน่งอื่นใดอย่างที่เจ้าคิดและเข้าใจ...ตลอดเวลาตำแหน่งเดียวที่ข้ามอบให้เจ้าคือชายาแห่งข้าเท่านั้นและเจ้าจะอยู่ในตำแหน่งนี้สำหรับข้าตลอดไป”
กับน้ำเสียงจริงจังหนักแน่น แววตาลึกล้ำสีนิลที่มองสบไม่น่าเชื่อว่ามันทำให้ใจคนฟังสั่นไหวและพองโตได้อย่างที่ไม่ควรเป็น...แต่มันจะเป็นแบบนั้นได้เยี่ยงไร ในเมื่อเขาจะเข้าพิธีแต่งงานกับคนอื่นอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้แล้ว?
“ตรัสเช่นนี้ทรงหมายความว่าเยี่ยงไร พระองค์ทรงเลือกเชลยแค้นเยี่ยงหม่อมฉันยกย่องเชิดชูให้เป็นชายาแทนจะทรงเลือกตัวแทนของอดีตพระคู่หมั้นที่พระบิดาทรงเลือกหาให้รึเพคะ?”
“ข้าจะอภิเษกกับเจ้า...” องค์รัชทายาทแห่งอาโยร่าตรัสให้ใจสั่นไหวอีกครั้ง
“...และยกเจ้าให้เป็นชายาคนที่สองของข้า เทียบเคียงนาดาหากเจ้าเต็มใจจะอยู่ที่นี่กับข้าตลอดไปนับแต่นี้”
ก่อนที่มันจะค่อยฟุบแฟบเจ็บแปลบขึ้นแทนหลังจากนั้น