นางสาวลืมร้ายกับนายหมอหมา

“กรีดตายาวไปถึงติ่งหูแบบนี้จะไปดูแลผู้สูงวัยหรือรับงานเอนกันแน่?”
ยืนกอดอกมองแม่ตัวดีที่วันนี้แต่งหน้าแต่งตาจัดเต็มประหนึ่งเป็นเอ็มซีงานมอเตอร์โชว์
เหนยเหยียดริมฝีปากกลอกตามองบนก่อนจะปัดมาสคาร่าต่อเป็นลำดับสุดท้ายไม่สนใจเขา
“บางทีนายก็สาระแนเรื่องคนอื่นเก่งเหมือนกันนะ แล้วฉันจะแต่งหน้าแบบไหนมันหนักหนังตานายหรือไง หรือถ้าอยากแต่งด้วยก็ตามสบาย แต่เตือนไว้ก่อนว่าเครื่องสำอางตลาดนัดคงทำหนังหน้าผู้ดีนายแหกน่าดู”
“มาให้ฉันตรวจอะไรในปากหน่อยดีมั้ยเหนย เห่าเก่งแบบนี้ไม่เหงือกบวมก็ฟันผุสิท่า แต่ฉันสงสัยว่าปากเธอคงมีเชื้อแคปโนไซโตฟากา เคนิมอร์ซัส อยู่มากเลยล่ะ ขนาดพ่นน้ำลายใส่ฉันแค่นี้ยังรู้สึกได้เลยว่าเหมือนมีไข้ หนาวสั่น สมองเริ่มอักเสบ”
“ไอ้หมอหมา!”
มาสคาร่าแท่งเท่าปากกาเมจิกลอยเฉียดศีรษะหยางไปเพียงเส้นยาแดงผ่าแปด หากเขาหลบไม่ทันก็คงสู่ขิตเพราะฝีมือขว้างอันแม่นยำของเหนยเป็นแน่
ผู้หญิงอะไรวะ สวยสังหารชิบหาย..