มะยมหวาน

“ชื่อออกจะเปรี้ยว แต่ทำไมคนถึงได้ดูหวานขนาดนี้”

คนหล่อเนี้ยบยกยิ้มมุมปาก พร้อมกับใช้ปลายนิ้วถูกปากตัวเองไปมา สองตาเหยี่ยวจับจ้องมาที่มะยมอย่างไม่ละสายตา

“อันนี้น่าจะเรียกว่า มะยมหวาน สินะถึงจะถูก”

.

.

.




“อย่างน้อยก็ช่วยบอกผมหน่อยว่าเพราะอะไร ทำให้พวกพี่โกรธและไม่ชอบขี้หน้าผม”

คำพูดของมะยม ทำเอาคนหน้านิ่งถึงกับต้องเลิกคิ้วสูง

นี่นายทำให้พวกฉันสองพี่น้องชอบนายขนาดนี้ ทำไมถึงได้เข้าใจว่าพวกฉันเกลียดขี้หน้าได้เนี่ย...

“ก็เพราะนายมันหัวอ่อน มองโลกในแง่ดี และอ่อนแอจนน่าโมโหน่ะสิ”

ยิ่งรเมศพูดมันก็ยิ่งทำให้มะยมรู้สึกแย่มากขึ้นไปใหญ่ ความพยายามที่จะปรับตัวให้เข้ากับคนในบ้านหลังนี้เริ่มลดน้อยลงไปทุกที

“แต่ก็นะ ความจริงพวกฉันไม่ได้ไม่ชอบขี้หน้านายเลยสักนิด กลับกันดันชอบมากๆ ต่างหาก เข้าใจใหม่เสียด้วย”

คำพูดทิ้งท้ายของรเมศทำเอามะยมถึงกลับพูดไม่ออก ส่วนหัวใจเจ้ากรรมนั้นก็ดันไปเต้นแรงกับคำพูดของคนที่ขึ้นชื่อว่าตอนนี้เป็นพี่ชายของตัวเองเสียได้

“พูดอะไรของเขา...” มือบางยกขึ้นมาลูบอกตัวเอง คล้ายกำลังจะปลอบใจไม่ให้มันเต้นแรงไปมากกว่านี้ทั้งที่ดวงตากลมโตนั้นก็ยังคงมองตามคนที่พึ่งเดินหายไปจนสุดสายตา

******


ปล.ซื้อผ่านเว็ปจะถูกกว่าซื้อผ่าน apple นะคะ