ม่านพันกาล

เธอตัวแข็งทื่อเหมือนปลากะพงที่ถูกแช่แข็งเมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนแตะลงบนกลีบปากของเธอแผ่วเบาเหมือนมีเหมือนไม่มีอย่างไรบอกไม่ถูก ตอนเขาถอยห่างออกไปใจเธอทั้งโล่งและวาบหวิว สัมผัสนี้แทนที่จะทำให้เธอรู้สึกกดดันหรือรังเกียจกลับคล้ายคุ้นเคยอย่างประหลาด อันที่จริงต้องยอมรับว่าการใกล้ชิดกับชิกิตัวเธอแทบไม่เคยคิดที่ระวังตัว ทั้งที่กับผู้ชายคนอื่นเธอไม่เคยให้โอกาสใกล้ชิดเกินพอดี
ในตอนที่เธอมัวแต่คิดถึงระดับความใกล้ชิดระหว่างเธอกับเขาพลันสะดุ้งโหยงจนลืมหายใจ เมื่อริมฝีปากหยักที่ทาบทับลงมาก่อนหน้าโน้มลงมาอีกรอบ คราวนี้มีกระแสของความเรียกร้องและต้องการการตอบสนองอย่างล้ำลึกราวกับเขาลืมไปแล้วว่า เธออาจจะตื่นขึ้นมาได้ทุกเมื่อ หรือว่าเขาไม่คิดจะสนใจ...