ของเล่นแวมไพร์

เสียงกรีดร้องในทุก ๆ คืนเป็นสิ่งที่ปกติสำหรับที่นี่ไปแล้ว
เพราะที่นี่ถูกปกครองด้วยแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์
เหล่าลูกครึ่งแวมไพร์และแวร์วูฟเป็นชนชั้นกลาง
ส่วนมนุษย์เป็นชนชั้นต่ำสุดของสังคม ผู้ไม่มีทางเลือกนอกจากสังเวยโลหิตมอบชีวิตรับใช้พวกเขาจวบจนวันตายเท่านั้น
****************************************
“ทำเหยื่อของฉันหนีไปได้ คงเตรียมใจตายมาแล้วใช่ไหม”
ปัง!!!
“ตอบมา!” ลูเซียสกระแทกฝ่ามือตบโต๊ะอีกครั้ง
กลิ่นไม้ฟุ้งขึ้นตามแรงตบ ฉันหันไปมองมือของเขาพลางตัวสั่นด้วยความกลัว ไม่มีทางหนีได้เลยเมื่อร่างฉันถูกคร่อมไว้ ถ้าขยับนิดเดียวฝ่ามือเขาคงหักคอฉันอย่างง่ายดาย
“มัน...มันเป็นอุบัติเหตุค่ะนายท่าน”
“อุบัติเหตุ...เด็กปีหนึ่งงั้นเหรอ” เขาปรายตามองหนังสือในมือฉัน ก่อนตวัดสายตามองสำรวจเรือนร่างฉัน ด้วยแววตาจ้าบจ้วง “เก็บคำโกหกเธอไว้หลอกพวกชั้นต่ำด้วยกันเถอะ แส่ไม่เข้าเรื่องแบบนี้คิดว่าตัวเองมีเก้าชีวิตรึไง”
“...”
ฉันเบิกตาโพล่งเมื่อลูเซียสหย่อนก้นสัมผัสกับหน้าท้องของฉัน มันไม่หนักมากนัก แต่ทำให้ฉันหายใจไม่ทั่วท้องเลย เล็บยาวครูดไปตามกระดูกกรามไล้ผ่านไปตามลำคอ ฉันหยุดหายใจไม่ชั่วขณะพยายามไม่กลืนน้ำลาย ไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัว ลูเซียสตวัดปลายลิ้นเลียเขี้ยวของตัวเอง ยื่นมือมาแตะลำคอฉันก่อนจะเกลี่ยปกเสื้อให้เปิดกว้าง
กระดุมเม็ดแรกขาดออกจากเสื้อและกลิ้งหล่นไปบนโต๊ะ
“ฉันมีเจ้านายแล้ว”
“แล้วยังไง มีกฎข้อไหนห้ามแย่งทาสของคนอื่น” ลูเซียสเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “กลิ่นเธอไม่เลวเลยนี่”
จมูกโด่งฟุดฟิดขยับลงมาใกล้ กระซิบน้ำเสียงลอดไรฟันด้วยความเข่นเขี้ยว “ฉันกำลังหิวมาก หิวแทบบ้าเลยรู้ไหม แต่เธอดันทำเหยื่อฉันหนีไป”
“ฉันขอโทษ”
“กลิ่นเธอมัน...อ้าส์” ดวงตาไร้สติสลับเป็นสีแดงดำก่อนที่จะสูดกลิ่นกายฉันเข้าจมูก ลูเซียสเชิดหน้าก่อนจะคำรามในลำคอ พยายามหยุดตัวเองที่กำลังกระหายเลือดจนตัวสั่นเทิ้ม ปลายนิ้วของเขาจิกลึกเข้าที่ลำคอฉัน
“เจ้านายเธอคงหวงเธอมากเลยสินะ”
“...”
“ถึงกับใส่ปลอกคอ แล้วนี่รอยจูบงั้นเหรอ”

**********************************
Trigger Warning : Sex : มีคำบรรยายหยาบโลน / Dirty Talk : ใช้คำหยาบโลน / Toxic Relationship : ความสัมพันธ์แบบเป็นพิษ / Blood : เลือด / Violent : ความรุนแรง