สองร่างใจเดียว

กุ้ยหลินกับอาเฉินสวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ถูกนำตัวมานั่งคุกเข่าลงต่อหน้าใต้เท้าจ้าวกับฮูหยินใหญ่ ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้
“ท่านพี่ ฮูหยินใหญ่ ข้าไม่ได้ทำจริง ๆ นะเจ้าคะ” กุ้ยหลินส่งสายตาวิงวอนให้บุรุษที่พร่ำบอกนางทุกคืนว่ารักนางมากกว่าภรรยาคนอื่น
“บ่าวก็ไม่รู้เรื่อง ขอรับนายท่าน” อาเฉินมองบ่าวชายสองคนที่ถือไม้พลองเตรียมไว้ ด้วยความหวาดหวั่น 

“พวกเจ้าสองคนนอนกอดกันอยู่ ข้าเห็นเต็มสองตา ยังมีหน้าจะมาบอกว่าไม่ได้ทำอย่างนั้นหรือ พวกเจ้าเห็นข้าโง่หรืออย่างไร”
น้ำเสียงที่เยือกเย็นของใต้เท้าจ้าว ทำให้กุ้ยหลินกับอาเฉินสั่นสะท้านไปทั้งตัว
“ฮูหยินใหญ่ ช่วยข้าด้วย บอกท่านพี่ทีว่าข้าอยู่ดูแลท่านที่เรือนใหญ่ แล้วอยู่ ๆ ข้ามา...มาอยู่ในห้องกับชายคนนี้ได้อย่างไร” กุ้ยหลินยิ่งพูดก็ยิ่งดูเหมือนคำแก้ตัว
“จะให้ข้าโกหกท่านพี่ได้อย่างไร ในเมื่อข้าอยู่ในเรือนกับสาวใช้อีกสองนางเท่านั้น เห็นทีคราวนี้ข้าคงช่วยเจ้าไม่ได้อีกแล้ว” ฮูหยินใหญ่มีสีหน้าสงสารกุ้ยหลินจับใจ
ใต้เท้าจ้าวสอบถามสาวใช้ในเรือนของฮูหยินใหญ่ทั้งสองคน พวกนางให้การตรงกันว่า เมื่อคืนกุ้ยหลินไม่ได้มาหาฮูหยินใหญ่ตามที่นางแอบอ้าง
กุ้ยหลินรู้สึกเหมือนถูกหักหลัง หลังจากได้ยินคำตอบจากปากของฮูหยินใหญ่ ที่นางเคยศรัทธามาตลอดว่าเป็นคนดี แต่ตอนนี้ฮูหยินใหญ่กลับโกหกหน้าตาย ว่านางไม่ได้มาที่เรือนใหญ่
หญิงสาวคิดไตร่ตรองเหตุการณ์เมื่อคืน จนไปจบที่น้ำชาที่ดื่มเข้าไป ไม่นานก็รู้สึกง่วง แล้วหลังจากนั้น กุ้ยหลินก็จำอะไรไม่ได้เลย
“ที่แท้ทุกอย่างเป็นแผนการของท่าน ฮูหยินใหญ่”