รอยร้ายกำแพงหัวใจ

“คุณเป็นยังไงบ้าง” กฤตภาสรั้งคนตัวเล็กเข้ามากอด เพราะเขาไม่ได้มาพบเธอเกือบสัปดาห์เพราะติดงานต่างจังหวัด
“ขิงสบายดีค่ะ”
“แล้วคิดถึงผมหรือเปล่า”
“คิดถึงค่ะ”
“ผมก็คิดถึงคุณ คิดถึงมาก” ปากหยักแนบเข้ากับริมฝีปากอิ่มทันทีที่พูดจบ จากนั้นเขาก็ตักตวงความหวานในโพรงปากเล็กด้วยความคิดถึงเนิ่นนานจนอีกคนหายใจหายแทบไม่ทันเลยต้องส่งเสียงทักท้วง
“พะ...พอแล้วค่ะ” อัญญาดาเอ่ยเบาๆ เมื่อปากหยักถอนจูบแล้วเขาก็หันไปซุกไซ้ซอกคอแทน
“ผมคิดถึงคุณ”
“ขิงรู้แล้วค่ะ”
“งั้นขอชื่นใจอีกหน่อยได้ไหม” ขอแต่ไม่รอคำอนุญาตจากคนตัวเล็ก เขาจูบเธออย่างดูดดื่ม สองมือก็กอดรัดร่างเล็กแนบแน่น จนพอใจแล้วก็ถอนจูบออกมา แล้วมองใบหน้าแดงระเรื่อด้วยแววตาหื่นกระหาย
อัญญาดาหัวใจเต้นรัว หวั่นใจกับสายตาของเขา