ข้าคือนางร้ายแห่งหอบำเรอชาย

นาง คือนางร้ายสายล่า บ้าผู้ชายหล่อ
ส่วน เขา คือเหยื่ออันโอชะ ที่พร้อมจะตลบหลังผู้ล่า!!

“ข้าชอบการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม แม้ข้าจะกระหายเงินทอง แต่ก็ใช่ว่าของพวกนั้นจะตอบสนองความต้องการให้ข้าได้ทุกเรื่อง”
“นายหญิงพูดมาตรง ๆ ไม่ต้องอ้อมค้อมเถิด ท่านต้องการอะไรจากข้าเป็นการแลกเปลี่ยน”
ฉีฉิงยิ้มกว้างเพราะข้าทาง นางใช้ปลายนิ้วเชยคางคนผู้นี้ขึ้น ทั้งมองเขาอย่างเปิดเผย
“ข้าชอบท่าน หากท่านต้องการตัวนางกลับไป ท่านต้องมาเป็นชายบำเรอของข้า”
“อะไรนะ?!!” เหวินชางถึงกับแก้มกระตุก แววตานิ่งสงบของเขาวาวโรจน์
“ข้าพูดไม่ชัดตรงไหนเหรอ?”
“ใครว่า ท่านชัดเจนจนข้าตกใจ” เหวินชางบอกประชด เขาไม่แปลกใจแม้แต่น้อยหากจะได้ยินถ้อยคำนี้จากนาง ก็เจิ้นฮูหยินเป็นสตรีที่ไร้สิ้นยางอาย เมื่อมีปรารถนาอะไรนางจึงพูดจาเปิดเผยไม่คิดปิดบัง