เธอคือแสงสว่างยามราตรี

กึก!
“เอ๊ะ เตะอะไรหว้า”
เป่าเป๋ยหันไปมองสิ่งที่เตะอยู่ข้างถนนตรงส่วนสาธารณะก่อนจะขึ้นรถบัส ตอนนี้เป็นเวลา 4 ทุ่มมันค่อนข้างที่จะมืดสลัวๆ ทำให้การมองเห็นไม่ชัดเจนเท่าไหร่ แต่ก็พุ่งสายตาไปยังสิ่งที่ขว้างทางเดินอยู่ถึงกับผงะ!
“ตายรึยังเนี่ย! ฉันต้องแจ้งตำรวจ!ในขณะที่เป๋าเป้ยพูดก็มีเสียงๆหนึ่งพูดขึ้นมา”
“ฉันยังไม่ตาย ไม่ต้องแจ้งตำรวจ”
“อ่าวยังไม่ตายหรอกหรอ ผู้ชายชุดดำร่างใหญ่อายุ”



นิยายรักแสนหวานเศร้านิดหน่อย อ่านได้ทุกเพศทุกวัย