ภูตไพรอาถรรพ์ ที่ป่าภูเขียว

หลังจากทุกคนกลับบ้านไปแล้ว ‘นายเทิด’ก็รีบอาบน้ำเข้านอน ทว่าท่ามกลางอากาศเย็นยะเยือกของยามดึก เขากลับรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นเรื่อยๆ จนนอนไม่หลับทั้งที่เพลียเต็มที มีเสียงดังแซ่ก! แซ่ก! ดังอยู่ในเงามืดที่ไหนสักแห่งรอบๆ บ้าน เขานอนฟังเสียงประหลาดนี้อยู่นาน ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นคว้าดาบ เดินย่องเปิดประตูออกไปดู
ทว่าเจ้าของเสียงนั้นก็เหมือนรู้ มันเงียบเสียงหายไปในทันทีเช่นกัน เขายืนอยู่บนนอกชาน ค่อยๆ ไล่กวาดสายตาไปในเงามืดรอบๆ ตัว แสงจันทร์หรุบหรู่เหนือหัว สาดลงพอให้มองเห็นอะไรได้รางๆ แต่เขาก็ยังมองไม่เห็นอะไรที่น่าสงสัย
พลันนั้น มีลมเย็นโชยมาวูบหนึ่ง พร้อมกับกลิ่นสาบสางของสัตว์ป่าที่ลอยมากระทบฆานประสาท เล่นเอาเขาขนลุกเกรียว
‘หรือว่ามันจะมาแล้ว!’