พ่อพวงมาลัย

ผมเคยซื้อของไปเยี่ยมลูกศิษย์วัยรุ่นที่นอนอยู่ในห้องขังอยู่บ่อยๆ
ลูกศิษย์ของผมเคยติดคุก เคยตายโหง มานับไม่ถ้วนแล้ว

ตามตำราจิตวิทยา เขาเรียกเด็กอายุระหว่าง ๑๔-๒๐ ปีโดยประมาณ
หรือพูดกันง่ายๆ เป็นวัยที่พ้นจากความเป็นเด็กจวนๆ จะเป็นผู้ใหญ่ คาบลูกคาบดอก
ตรงนี้แหละสำคัญนัก เคยเสียผู้เสียคนกันมามากนักแล้ว
เรียกว่าเป็นหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิต มีอารมณ์ฉุนเฉียวรุนแรง
เป็นตัวของตัวเอง ไม่ค่อยยอมเชื่อฟังใครง่ายๆ

เด็กๆ เหล่านี้แหละ ผมจับเขามาใส่ไว้ใน ‘พ่อพวงมาลัย’
รวมทั้งพ่อแม่พี่น้องของเด็กบางคนด้วย
ขอให้คิดเสียว่ามันเป็นนิยายอ่านกันเล่นๆ อย่าไปจริงจังอะไรกับมันนัก