เพื่อนรักมาloveกันมั้ย (หนังสือเสียง)

“เพื่อนรักมาloveกันมั้ย” เป็นนิยายขนาดสั้นในชื่อนามปากกา A.VaNa เป็นแนวนิยายรักวัยรุ่น เนื้อเรื่องเบาๆ อ่านเพลินแต่อาจมีเลิฟซีนบ้างตามสไตล์ของปารีเซียง ซึ่งไม่หวือหวาหรือร้อนแรงตามหมวดนิยายรักวัยรุ่น น้องๆ หนูๆ อ่านได้ไม่ต้องแอบปิดตาหรือไม่ต้องเตรียมทิชชูไว้ข้างตัวเวลาอ่านนะคะ^^
เนื้อเรื่องเกี่ยวกับความรักของเพื่อนสนิทสองคนที่รู้จัก และใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันมานานจนเกิดเป็นความผูกพัน พัฒนาเป็นความรักแบบที่ต่างฝ่ายต่างก็ไม่รู้ตัว ความลังเลจึงต้องมีการพิสูจน์เพื่อทดสอบความรู้สึกให้แน่ใจและเมื่อแน่ใจก็เดินหน้าแบบไม่ต้องเกรงใจกันอีกต่อไปเพราะปล่อยเวลาให้สูญเปล่ามานานหลายปี
//////////////////////////////////////////////////////////////
“กินบะหมี่อีกแล้วเหรอ หิวทำไมไม่สั่งแกร็บมา” ทีปต์ทำเสียงดุ บ่นเป็นชุดใหญ่ๆ แล้วเดินกระแทกเท้าตึงๆ หายเข้าไปในห้อง
ปล่อยเบญญายืนทำหน้าอึ้ง งง ไม่เข้าใจว่าแค่เธอกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ทำไมต้องโมโหอะไรขนาดนั้น
หรือยังง้อนาราไม่สำเร็จ เลยทำให้ทีปต์กลับมาหงุดหงิดเอากับเธอ
มันได้เหรอวะ...ฉันไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ให้ใครนะ!
เบญญาชักเริ่มฉุนเหมือนกัน ไม่อยากสนใจใครแล้ว ใครอยากง้ออยากงอนอะไรกันก็ช่าง เธอไม่สนแล้ว
คิดแบบนั้นได้แล้วก็กลับไปกระแทกตัวนั่งลงบนพื้นพรมหน้าทีวีจอใหญ่ ขับไล่อาการขุ่นเคืองในใจทิ้งไป ใช้ซีรี่ส์และใบหน้าหล่อเหลาของโอป้าในจอเยียวยาความน้อยใจที่กำลังรบกวนใจเธอตอนนี้
แต่อารมณ์สุนทรีย์ของเบญญาต้องถูกขัดขวางอีกครั้งด้วยภาพร่างสูงโปร่งของทีปต์เดินมายืนจังก้าตรงหน้า บดบังใบหน้าหล่อๆ ของโอป้าขวัญใจเธอ แล้วยังมาทำหน้ายียวนกวนอารมณ์แบบนี้หมายความว่ายังไง
“อะไรของแกวะ” หญิงสาวโวยวายมองตาขวาง ชักเริ่มทนไม่ไหวแล้วนะ จะวุ่นวายอะไรกับเธอนัก
“เช็ดผมให้หน่อย” ไม่พูดเปล่า ยังโยนผ้าขนหูผืนเล็กมาใส่หน้าเบญญา ดีที่มือไวคว้าไว้ทัน
หญิงสาวทำเสียงฮึดฮัด ขว้างผ้าในมือกลับไป แต่มันก็ถูกยัดใส่มือเธอพร้อมกับร่างเล็กถูกยกลอยจากพื้นไปนั่งบนโซฟา แล้วร่างสูงของทีปต์ก็เข้ามานั่งพื้นแทน
ทีปต์เบียดตัวเข้ามานั่งกลางหว่างขา แหงนหน้าทิ้งศีรษะมาบนตักของเธอ ปิดทางผลักไสจากสองมือที่กำลังจะยกขึ้นมาให้ค้างอยู่กลางอากาศ
“อย่าเข้ามาใกล้สิวะ มันเปียกเนี่ยเห็นมั้ยไอ้ทีปต์” เบญญาต่อว่า ขยับเอนตัวไปด้านหลังก็ติดพนัก เจ้าของร่างสูงใหญ่ก็ทำทีเบียดเข้ามาอีก แถมยังแหงนหน้ายิ้มอ้อนๆ
ดวงตาเข้มคู่นั้นเต็มไปด้วยร่องรอยความเหนื่อยล้า เบญญารู้ว่าทีปต์กำลังเร่งทำงานส่งเพราะใกล้ปิดเทอมแล้ว เขานอนวันละไม่กี่ชั่วโมงมาเป็นอาทิตย์ แถมวันนี้ยังตื่นเช้าออกไปดูแลนาราที่ป่วยอยู่คอนโดฯ คนเดียวอีก
ความคิดที่จะผลักไสในตอนแรกอ่อนลง แต่ยังมีอาการไม่สบอารมณ์ให้เห็นขณะใช้ผ้าขยี้ลงไปบนเส้นผมเปียกๆ ของอีกฝ่าย
“อืม...สบายจัง นวดอีกๆ”
“ไม่ต้องมาอ้อนเลย”