ภารกิจของสาม(แสบ)ยมทูต

‘ข้อ 1 ปาณาติปาตาเวรมณี ละเว้นจากการฆ่าสัตว์

ข้อ 2 อทินนาทานาเวรมณี ละเว้นจากการลักขโมย

ข้อ 3 กาเมสุมิสฉาจาราเวรมณี ละเว้นจากการประพฤติผิดในกาม

ข้อ 4 มุสาวาทาเวรมณี ละเว้นจากการพูดปดงดเท็จ

ข้อ 5 สุราเมรยมัฌชปะมาทัตถานาเวรมณี ละเว้นจากการดื่มสุราเมรัยและของมึนเมาทุกชนิด’



“ศีล 5 เปรียบเสมือนข้อปฏิบัติของมนุษย์แต่เจ้าพวกนั่นมักจะทำไม่ได้ เพราะอะไรรู้ไหม เพราะการยับยั้งชั่งใจของพวกมนุษย์นั้นอ่อนยิ่งนัก เวลามีอะไรมากระตุ้นจิตใจของเจ้าพวกนั้นก็จะมีความโลภ ความต้องการที่อยากได้จนบางครั้งทำร้ายผู้อื่นโดยที่ไม่ตั้งใจหรืออาจจะตั้งใจ”

“เพราะแบบนี้สินะที่มนุษย์จึงได้ขึ้นชื่อว่าสัตว์ที่ไม่รู้จักพอหรือสัตว์แห่งความโลภ”

“หรือที่เรียกกันว่า สัตว์แห่งกิเลส”

“โลย์กี พวกเราสงสัยอ่ะว่าทำไมคนดีถึงตายเร็ว แล้วทำไมคนชั่วถึงมีชีวิตที่สุขสบาย”

“เรื่องแบบนี้มันยากที่จะตอบนะ ชีวิตมนุษย์เวลาที่จะดับก็ดับ ใครทำอะไรก็ได้อย่างนั้น แม้ในวันนี้อาจสุขสบายแต่ในวันข้างหน้าเคราะห์ใหญ่อาจรอเขาอยู่ แม้จะช้าแต่มันก็มาและอาจจะหนักด้วย”



"นี่คุยอะไรกันอ่ะฉันกับใบ้พึ่งไปรับวิญญาณมา"

“ใช่ คุยอะไรกันอ่ะเห็นเครียดกัน”



“บาปกรรมของมนุษย์”

“บาปกรรมของมนุษย์”



สิ้นเสียงคำตอบของโลย์กีกับศิลา ก็ทำให้ใบ้กับวินมีสีหน้าสงสัยว่าคุยกันเรื่องนี้ทำไมเครียดกันแต่ก็ธรรมดาที่จะเครียดเพราะมนุษย์อะ มันน่าปวดหัวกว่าสัตว์อื่นอีก