กบฏรักทัณฑ์เสน่หา

“นี่! นี่นายขึ้นมานั่งอูฐตัวเดียวกับฉันทำไม ลงไปนะ...ลงไป!!!”
“เฮ้อ! เจ้าหญิงอย่ามีปัญหาสักเรื่องได้ไหม อูฐก็อูฐของกระหม่อม ทำไมกระหม่อมจะขึ้นไม่ได้”
“แต่มันไม่ใช่อูฐของฉัน งั้นฉันจะไม่ขึ้น ปล่อยฉันลงนะ!!! ปล่อย!!!”
“ตกลงจะให้ใครขึ้น จะให้ใครลงกระหม่อมเกรงว่าอูฐจะงงพ่ะย่ะค่ะ”
“ฉันเชื่อว่าอูฐมันดูฉลาดกว่านายอีก ตกลงฉันจะไม่ขึ้นอูฐตัวเดียวกับนาย” ท่ามกลางเสียงที่วีนแหลก อูฐก็ลุกขึ้น เจ้าหญิงต้องเอนพระวรกายไปแนบแน่นกับร่างของโจรกบฏ ตามแรงเหวี่ยง
“อ้ายยย!!! ทำไมให้อูฐลุกอย่างนี้ห๊ะ! นายขยับออกไปซิ อย่ามาถูกเนื้อตัวของฉัน!”
“จะขยับยังไง ก็อูฐมันไม่ได้ยาวเหมือนเรือหางยาวที่เมืองไทย จะได้นั่งหัวคนท้ายคน” เสียงแก้ตัวไม่ได้ทำให้เจ้าหญิงพอพระทัยเอาเสียเลย