หัวใจในรอยแค้น

หัวใจในรอยแค้น โดย...บัวริน
อารัมภบท
ปัถวีหัวเราะออกมา“จูบทอมนี่มันรสชาติดีไม่เลวเลยนะ”เขายกหลังมือปาดปากตัวเอง หล่อนมองเขาอย่างขุ่นเคือง
“ไอ้บ้า อย่ามาทำท่าลามกกับฉันนะ...แก...เอ่อ...คุณนี่มันหื่นจริงๆ”
เขาหัวเราะออกมา“เลิกเป็นทอมเถอะน่า...”
“อย่ามาเสือก”
“พูดจาไม่เพราะอีกแล้ว”
“ก็แก...คุณ...มาเสือกอะไรด้วย”
“ก็มันเสียดายของนี่นา”เขาพูดยียวน
“ไอ้บ้า”หล่อนร้องเสียงแหลมออกมา มองเขาตาเขียวปัด เรียกเสียงหัวเราะจากอีกฝ่ายให้ดังขึ้นมา วัสสาโกรธจนหัวหมุนติ้ว หล่อนไม่น่ามากับอีตาบ้านี่เลย ให้ตายสิ...! แต่ถ้าหล่อนไม่มาเขาก็จะหาว่าหล่อนกลัวอีก วัสสารู้สึกเหมือนเดินเข้ามาติดกับดักยังไงก็ไม่รู้
ผู้ชายคนนี้ดูจะคุมเกมได้ทุกอย่าง หล่อนรู้สึกเหมือนต้องเล่นตามเกมที่เขาวางเอาไว้ วัสสาคิดอย่างขัดใจนัก หล่อนมาอยู่ที่บ้านนี้ได้สองวันแล้ว ยังไม่เห็นว่าจะได้เรื่องเลย...วัสสาอดรนทนไม่ได้ สุดท้ายเลยต้องถามเขาออกไป

รักด้วยใจ บัวริน