ศิโรราบรักมาเฟียร้าย

“เอาละ! นั่งลง แล้วเซ็นสัญญาเสียสิ”
“ฉันไม่อยากเซ็นค่ะ ฉันขอยืนยันว่าฉันไม่ต้องการทำงานเป็นบอดี้การ์ดของคุณ”
มณิการ์กล้าพูดออกมาเสียงเด็ดขาดเมื่อไม่มีร่างแกร่งทาบทับเช่นเมื่อครู่ และไม่ยอมนั่งลงเพื่อเซ็นสัญญาตามคำสั่งของลูเซียส เธอตั้งท่าเตรียมพร้อมที่จะวิ่งหนีไปยังลิฟต์ตัวนั้นหากชายหนุ่มมีท่าทีคุกคามอีกครั้ง
ลูเซียสยกมุมปากยิ้มร้ายกาจแล้วลุกขึ้นมายืน ซึ่งส่วนสูงของมาเฟียหนุ่มผู้นี้ทำให้มณิการ์รู้สึกว่าเธอช่างตัวเล็กเหลือเกิน และยิ่งเมื่อดวงตาสีเทาคู่นั้นแผ่รังสีแสดงอำนาจออกมา ก็ยิ่งทำให้หญิงสางรู้สึกเหมือนร่างหดเล็กลงไปอีก
“แปลว่าเธอเปลี่ยนใจและเลือกที่จะเป็นผู้หญิงของฉันแทนที่จะเป็นบอดี้การ์ดแล้วใช่ไหม”
ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกจนทำให้กระดูกสันหลังของเธอแทบจะกลายเป็นน้ำแข็ง และเมื่อขาแข็งแกร่งนั้นก้าวตรงเข้ามา ก็ทำให้มณิการ์ต้องถอยหลังไปหลายก้าว
“ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น”
“ก็ดีเหมือนกัน เพราะตอนนี้ฉันเองก็อยากร่วมรักกับเธอใจแทบขาด กลิ่นหอมๆ ของเธอทำให้ร่างกายของฉันทรมานจนจะคลั่งเสียให้ได้”
“มะ...ไม่นะ...”
เขาไม่ฟังเธอเลย ไม่สนใจเลยว่าเธอต้องการพูดอะไร หรือต้องการอะไร มณิการ์ถอยแล้วถอยอีก แต่ก็ไม่พ้นเงื้อมมือแกร่งที่ตะปบลงมาบนท่อนแขนกลมกลึงนั้นอยู่ดี
“ไปที่เตียงกันเถอะ รับรองว่าครั้งแรกของเธอจะเป็นประสบการณ์เร่าร้อนที่ไม่รู้ลืมเลยทีเดียว”