SET สามีแห่งชาติ

หนังสือเซตนี้มีทั้งหมด 3 เรื่อง คือ

#โอบพันธนาการ
เธอเป็นเด็กของเขา...แต่เธอดันไม่ใช่เด็กเสี่ย...ทว่าเธอเป็นเด็กหมอต่างหาก

“จำได้ไหมว่าเรายังคุยเรื่องสิ่งตอบแทนค้างกันเอาไว้” ในเมื่อความอดทนมันหมดลง เขาก็อยากจะไปให้สุดแต่แค่หาข้ออ้างที่มันสมเหตุสมผลเพื่อที่เธอจะได้ไม่มองว่าเขาเป็นคนหื่นกามที่จ้องจะงาบเธอ
“จำได้ค่ะ แต่ตอนนี้หยาไม่มี....”
“ผมจะเอาสิ่งที่คุณเหลือ” เธอกระพริบตามองเขาปริบๆ สายตาคมตรงหน้าเริ่มแปรเปลี่ยนจากเฉยชาเป็นทอประกายวิบวับ แต่ก็ยังคงแฝงความร้ายกาจในแบบฉบับของเขาเอาไว้จนเธอเริ่มต้านทานไม่ไหว
“มือถือค่ะ”
“ผมมีแล้ว”
แน่สิ! แถมยังเป็นรุ่นใหม่ล่าสุดที่เพิ่งเปิดตัวไปไม่นาน เขาจะมาอยากได้ของเธอทำไม ทีนี้ก็คงเหลือแต่ร่างกายของเธอแล้วล่ะ
ภัทรินนอนนิ่ง ลมหายใจเริ่มติดขัด รู้สึกกระดากอายที่จะพูดออกไปว่าสิ่งสุดท้ายที่เหลือคืออะไร มันเหมือนกับว่าเธอเสนอตัวให้เขาซึ่งเธอไม่ได้อยากทำแบบนั้น
“หยาเหลือ...”
“นั่นแหละ ผมจะเอา”

#บังเอิญพบรัก ER Love
หมอฉุกเฉินที่ต้องตกเข้าไปอยู่ในสถานการณ์ฉุกเฉินของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งกำลังหนีตาย
และสุดท้ายเขาต้องกลับกลายเป็นที่พึ่งหนึ่งเดียวของเธอ

ทานตะวันมองคุณหมอที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่ออย่างพิจารณา ใบหน้าหล่อเหลามากถึงมากที่สุด บุคลิกท่าทางไม่น่าจะใช่คนไม่ดี
“คุณหมอชื่ออะไรคะ”
“จำเป็นต้องรู้? สาวน้อยพยักหน้า “นายแพทย์บุรินทร์”
“หนูเชื่อใจคุณหมอได้ใช่ไหม”
“ผมไม่ใช่คนที่ไว้ใจหรือจะมาเชื่อใจได้”
ยิ่งคนที่ไม่ได้รู้จักกัน อย่าว่าแต่เธอไม่ไว้ใจเขา เขาเองก็ไม่ได้ไว้ใจแม่สาวน้อยคนนี้สักนิด
“หนูชื่อทานตะวัน หนูขอบคุณคุณหมอมากนะคะที่ช่วยเหลือและหนูอยากขอให้คุณหมอเป็นคนที่หนูเชื่อใจได้ในคืนนี้ หนูจะขออนุญาตค้างที่นี่ นอนตรงนี้ก็ได้ค่ะแล้วพรุ่งนี้เช้าหนูจะรีบไป”
“อยากนอนตรงนี้ก็นอน ห้องน้ำอยู่ชั้นสอง แล้วอย่าให้แผลโดนน้ำ”
ทั้งบอกกล่าวและออกคำสั่งเสร็จก็ลุกเดินหันหลังไปทางห้องครัว แต่เหมือนเขาจะรู้ว่ามีคนมองตามจึงหันกลับมาพูดบางอย่าง
“คืนนี้คุณเชื่อใจผมได้ ทั้งผมและบ้านของผมปลอดภัย”


#ครอบครองด้วยรัก
เพราะเกิดอุบัติเหตุบ่อย บิดามารดาจึงอยากให้รัชตะหาเมียเป็นหมอหรือพยาบาล
แต่มันติดตรงที่ว่าชื่อที่ท่านเอ่ยออกมาคือ 'ลำดวน'
ให้ตายเถอะ! สรุปมารดาของเขาอยากได้ลูกสะใภ้หรืออยากได้เพื่อนกันแน่!!

“อุ๊ย! แม่หก!”
แผละ!
กริฏาเบิกตากว้างตกใจและอุทานเสียงดัง แก้วกาแฟร้อนในมือเอนเอียงไปด้านหน้าเพราะคนถือมือไม้อ่อนแรงและนั่นทำให้คนที่ยืนประชิดโดนน้ำกาแฟร้อนหกลวกตรงหน้าอกเต็มๆ
“ขะ ขอโทษค่ะ” มือเล็กสั่นเทาลูบตรงตำแหน่งเม็ดกระดุม ก่อนจะสำนึกได้ว่าคนตรงหน้าโดนน้ำร้อนลวก จึงวางข้าวของในมือลงบนพื้นแล้วลนลานปลดกระดุมเสื้อออก ทว่าข้อมือกลับโดนยึดเอาไว้โดยมือใหญ่ กิริฏาจึงเงยหน้าขึ้นสบตากับเขาอีกครั้ง
“คุณจะมาแก้ผ้าผมตรงนี้ไม่ได้”
“คะ คือฉันแค่จะช่วยปฐมพยาบาลน่ะค่ะ คุณถูกน้ำร้อนลวกนะคะ” ปากคอสั่นระริก พูดติดๆขัดๆ เธอไม่ได้เตรียมใจมาเจอกันกับเขาถึงได้ตกอกตกใจขนาดนั้น
รัชตะลืมสิ้นความเจ็บแสบด้วยซ้ำเพราะเธอคนตรงหน้าน่าสนใจกว่า พอได้เห็นใบหน้าชัดเจนและถึงแม้จะอยู่คนละสไตล์กับค่ำคืนนั้น เขาก็จำเธอได้ดี คนที่หนีหายไปไม่ร่ำลาในวันถัดมา
“ปะ ไปห้องฉุกเฉินไหมคะ คุณหมอบอมบ์น่าจะอยู่ที่นั่น”
“คุณรู้ว่าผมเป็นเพื่อนกับ...”
“ฉันจำได้น่ะค่ะที่คุณมาแอดมิทเมื่ออาทิตย์ก่อน”
กิริฏาหมุนข้อมือเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุมแล้วก้าวถอยหลังเพื่อเว้นระยะห่าง ทว่าสายตาก็คอยเหลือบมองเขาที่เอาแต่ทำคิ้วขมวดเหมือนสงสัยคลางแคลงใจอะไรบางอย่างไม่หยุด
“แล้วคุณจำที่ชวนผมไปดื่มได้ไหมครับ”
“เอ่อ...คือ”
“ตายแล้วหนูลำดวน!” ป้าแม่บ้านถือไม้ถูพื้นตะโกนเรียกมาแต่ไกล “เดี๋ยวป้าจัดการให้นะลูก”
“ขอบคุณค่ะ” พนมมือไหว้ขอบคุณอย่างนอบน้อมแล้วหันกลับไปมองหน้าผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ ตอนนี้ใบหน้าหล่อนิ่งสนิทแล้วเขาก็ก้มลงมากระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบที่คนฟังแอบขนลุก
“คุณลำดวน ผมว่าเราคงต้องคุยกันหน่อยนะครับ”


นิยายฟีลกู้ดเน้นพระนางเป็นหลัก ดราม่ามีน้อยนิด
รบกวนโหลดทดลองอ่านก่อนสั่งซื้อนะคะ
ซื้อผ่านหน้าเว็บถูกกว่าAppleนร้า
แวะมาปาหัวใจและคอมเม้นติชมกันได้นะค่า