จำเลยรักนายเสือ

รู้ว่าจับตัวผิด…
แต่ทำไมไม่รีบปล่อยตัวกลับ
เอ๊ะ! นี่ยังไงนะนายเสือ
กักขังฉันเถิด กักขังไป พิมาลินจะไม่ขออ้อนวอน!!
+++++++++++++++++
“นี่คือที่พักของเธอ!”
คนถูกเชิญมาตะลึงนิ่ง
ตั้งแต่ถูกเชิญตัวมายืนอยู่ตรงนี้ ไม่ใช่สิ! ต้องเรียกว่า ‘คุมตัว’ ถึงจะถูก
นี่เขาไม่ได้เรียกว่าที่พัก ต้องเรียกว่า ‘ซาก’ ยังจะใกล้เคียงกว่า
“ฉันจะไม่อยู่ที่นี่และฉันก็ไม่ใช่ว่าเจ้าสาวของคุณชยุต อย่างที่พวกนายเข้าใจ”
“หึ! อยู่ไม่ได้งั้นเหรอ”
“แล้วพวกนายอยู่ได้ไหมล่ะ”
พิมาลินย้อนกลับทันควัน กล้าพนันเลย
ถ้าผู้ชายตัวใหญ่ทั้งหมดนี้ขึ้นไปพร้อมกัน รับรอง พังโครม!
“อยู่ได้สิ”
“ใครอยู่ได้ก็อยู่ แต่ฉันจะกลับ”
โดยไม่รอฟังคำอนุญาต คนตัวเล็กหมุนตัวกลับอย่างรวดเร็วและเหมือนว่า
ชายหน้าดุที่ยืนคุมเชิงทั้งสองคนจะมัวแต่ฟังเสียงโต้ตอบเพลินไปหน่อย
จึงไม่ทันเข้ามาขวาง
เป็นเขาที่ก้าวอาดๆเพียงสามก้าว ก็คว้าข้อมือไว้ได้แล้วกระชากกลับอย่างไม่เบาแรง
คนถูกดึงไม่ทันตั้งตัวจึงเสียหลัก เซกลับมาปะทะแผงอกกว้างแบบเต็มๆ
แต่สองแขนแข็งแรงที่ช่วยโอบร่างเอาไว้อย่างรวดเร็ว ทำให้หญิงสาวไม่ได้ล้มลงไป
“ปล่อยฉัน!”
+++++++++++++++++++
จูบจนริมฝีปากปากบวมเจ่อ มันเป็นแบบนี้เองหรือ…
เป็นนานนับนาที ลมหายใจแผ่วหวิว
เป่ารดใบหน้ากันและกันปลายลิ้นดุนดันสอดแทรกไปทั่วเรียกปากหวานฉ่ำ
พิมาลินรู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจอยู่หลายหน
แต่กลับได้รับออกซิเจนจากเขาเติมเต็ม โดยไม่ยอมปล่อยให้หยุดพัก
สีหราชใช้มือข้างหนึ่งยึดต้นคอหญิงสาว ให้แหงนใบหน้าเงยขึ้น
รับจูบจากเขา ครั้งแล้วครั้งเล่า
จนเสียงครางเล็กๆ ประท้วงหลุดรอดจากดังออกมานั่นแหละ
จึงยอมผละออกให้ อย่างแสนอ้อยอิ่ง
++++++++++++++++
นิยายรัก ปมไม่หนัก เน้นความสัมพันธ์ของพระนาง ไม่มีดราม่า
ใครชอบแนวสบายๆ ขอฝากด้วยนะคะ
โหลดตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อเด้อจ้า^^
ขอบพระคุณมากค่ะ