ภูตอาถรรพ์ ป่าภูสาง

ทว่าขับรถออกไปยังไม่ทันพ้นหมู่บ้านของเพื่อนเกลอ พลันบรรดาหมาในหมู่บ้านก็พากันโก่งคอหอน ดังโหยหวนจนชวนขนหัวลุก ‘จะหอนหาสวรรค์วิมานอะไรกันโว้ย เดี๋ยวเถอะ พ่อจะจับถลกหนัง ทำเนื้อแดดเดียวเสียให้หมด’ เขาบ่นงึมงำไปตามเรื่อง
ก่อนสายตาของเขาจะไปสะดุดเข้าร่างผอมระหงของผู้ผญิงนางหนึ่งที่เดินอยู่ในเงาสลัวริมทาง เธอเดินมุ่งหน้าออกจากหมู่บ้านเช่นเดียวกับเขา จังหวะการเดินของเธอเนิบช้าเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ไม่มีท่าทีหวาดกลัวภัยอันตรายใดๆ ทั้งที่อยู่ในที่เปล่าเปลี่ยวอันตราย
เขาชะลอรถ หักเบี่ยงแล่นเข้าไปใกล้ “ค่ำมืดแล้ว น้องสาวจะเดินไปไหนหรือ” นายโปรยเอ่ยทัก
เธอหันหน้ามาช้าๆ เผยให้เห็นใบหน้าอันสะสวยชวนตะลึง ผิวพรรณภายใต้แสงจันทร์รึก็ผุดผ่องนวลขาวอย่างกับนางสวรรค์ชั้นฟ้า เขาจอดรถตะลึงค้างในความงาม เธอคลี่ยิ้มเย็นๆ ส่งให้
พลันวินาทีนั้นเขาเห็นเขี้ยวขาวเล็กๆ ที่โผล่พ้นริมฝีปากบาง