หลง(แสนดี)

"ร้องไห้ทำไม?ฉันไม่ได้เอาฟรีๆสักหน่อย"เงินห้าปึกถูกโยนลงบนตัก แสนดีถึงกับชะงัก สำหรับผู้หญิงคนอื่นอาจจะดีใจแต่สำหรับเธอมันไม่ใช่ ถ้าแลกได้เธออยากได้ความบริสุทธิ์ของเธอคืนมา แสนดีรู้สึกเหมือนโดนลากไปกลางสี่แยกแล้วถูกฝ่ามือหนักๆตบลงไปที่ใบหน้าจนมันพังยับเยิน เธอยกมือปิดหน้าส่ายหัวไปมาด้วยความรู้สึกเสียใจ  แสนดีจะไปสู้หน้าคุณพ่อคุณแม่ได้ยังไง เธอเป็นลูกสาวที่ไม่น่ารักเสียแล้ว



แสนดีร้องไห้แต่ไม่ได้ฟูมฟายเธอไม่สามารถโทษใครได้นอกจากตัวเธอเอง ร่างเล็กขยับเพื่อก้าวลงจากเตียงโดยมีผ้าห่มพันกาย แต่ความเจ็บมันกลับเล่นงานกลางกายเธออย่างน่ากลัว เพียงแค่ปลายเท้าแต่ลงพื้นสิ่งที่แสนดีได้เห็นคือห่อฟอยล์พร้อมกับถุงยางที่ใช้แล้วและทิชชูเปื้อนเลือด นั่นก็แทบจะทำให้เธอร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้งมันเหมือนเป็นสิ่งที่ตอกย้ำว่าทั้งหมดคือเรื่องจริง ไม่ใช่แค่ความฝัน



แสนดีพยายามกลั้นน้ำตาแต่มันกลับรื้นขึ้นมา ขาเล็กยืนแทบไม่ไหวอีกคนไม่ใส่ใจและเธอไม่ได้ขอร้องให้เขาเข้ามาช่วยเหลือเพราะไม่จำเป็นถึงเรื่องบ้าๆจะเกิดจากเขาก็ตาม



เวย์วัฒยืนมองคนอวดเก่งที่ไม่สนใจเงินหลายปึก เธอมองเหมือนมันคล้ายกับกระดาษไร้ค่า แต่เวย์วัฒกลับมองว่าสุดท้ายเธอก็ต้องหยิบมันไป



ในเมื่อขายสิ่งที่อยากได้ก็คือเงิน...



แสนดีพยายามยืนอย่างมั่นคงแต่มันกลับร้าวระบมเหมือนร่างกายของเธอถูกฉีกขาด คนตัวเล็กพยายามหาที่ยึดเกาะเพราะรู้สึกเหมือนสายตากำลังพร่าเบลอ แม้ร่างกายจะไม่ไหวแต่ไม่ยอมร้องขอความช่วยเหลือและความเห็นใจจากใคร



"หึ อวดเก่ง"ร่างบางลอยวืดขึ้นเหนือพื้นเธอไม่ได้ร้องขอแต่เวย์วัฒเจ๋อเอง ผ้าห่มที่คลุมกายกลับร่วงลงพื้นโดยที่เวย์วัฒไม่ได้สนใจ ร่างที่เปลือยเปล่าเวย์วัฒไม่สงสารแต่รู้สึกรำคาญลูกกะตา โคตรดื้ออวดดีฉิบหาย รู้ว่าร่างกายไม่ไหวไม่รู้จะฝืนยืนทำซากอะไร แถมยังเมินไม่ร้องขอให้เขาช่วยเหลืออีก โคตรพยศคิดแล้วหงุดหงิด



"อ๊ะ!! ปล่อยแสนดีนะคะ"



"แสนดีหรือแสนดื้อกันแน่"เสียงทุ้มว่าขึ้น ร่างบางที่อยู่ในกรงแขนล่ำแนบชิดติดกับอกแกร่ง เธอถูกบังคับให้นั่งลงบนตักแน่นที่มีผ้าขนหนูพันไว้เพียงแค่ช่วงเอวลงมา ท่านั่งค่อนข้างล่อแหลมแสนดีไม่ได้ตั้งใจมันเป็นไปเพราะเธอถูกบังคับ คนตัวเล็กหันหน้าเข้าหาอีกคนโดยที่เธอไม่เต็มใจ สายตาคมดุจ้องมองความอวบใหญ่สองเต้าคล้ายกับยังไม่อิ่ม แสนดีรีบส่งมือปิดเต้างาม ยอมรับว่าประหม่าเมื่อเห็นสายตาอันร้อนแรง



"ปิดทำไม ในเมื่อเธอขายก็อย่าคิดที่จะอาย"เวย์วัฒหงุดหงิดนิดหน่อยที่มือน้อยปกปิดความสวยแทนที่เขาจะได้เห็นมันเต็มตา 



"แสนดีไม่ได้ขาย แสนดีแค่มาเที่ยววันเกิดเพื่อน"



"คิดจะอัปค่าตัวว่างั้น ถ้าไม่ได้ขายแล้วมาหาฉันที่หน้าห้องทำไม อยากได้เท่าไรว่ามาอย่ามาแสดง ฉันแมนพอที่จะยอมจ่ายในเมื่อฉันเป็นคนเปิดซิง ซิงแต่ดูเหมือนจะไม่สด"เวย์วัฒรู้อยู่แก่ใจว่าสิ่งที่พูดไปมันไม่ใช่ความจริง ร่างบางทั้งสดและซิงไม่งั้นเขาจะกล้าสดปลดปล่อยไปข้างในได้ยังไง เพียงแค่อยากพูดดูถูกให้อีกคนขุ่นเคืองใจเล่นๆ 



แสนดีเกลียดผู้ชายตรงหน้า ดูถูกแม้กระทั่งผู้หญิงที่ไม่รู้จัก ตีค่าตีราคาชีวิตคนอื่นอย่างต้อยต่ำ เธอมองอีกคนด้วยความรู้สึกขยะแขยง ไม่จำเป็นต้องปกปิดความรู้สึกเพราะผู้ชายตรงหน้าไม่มีค่าพอให้เธอปกปิดความคิดและคำพูดเอาไว้



"คุณมันเป็นผู้ชายที่ทุเรศ ทุเรศที่สุด ทุ…อื้อ"