คุณแจนคนดี

'ไม่ได้นะ ถอยออกไปเลย รอให้คุณจำทุกอย่างได้ก่อนเถอะ เรื่องที่พูดๆ อยู่นี่น่ะไม่เท่าไร แต่อย่าทำอะไรไม่เข้าท่าก็แล้วกัน เพราะคนที่จะเสียใจทีหลังก็คือตัวคุณเอง'

'อืม...' เขาเอนตัวมาซบไหล่ฉันแล้วค่อยๆ คืบเข้ามาไซ้ซอกคอ

ท่าทีออดอ้อนเหมือนลูกแมวทำเอาฉันตัวเกร็งขนลุกไปทั่วกาย นภัสกรคนเดิมไม่มีวันทำอย่างนี้เด็ดขาด แต่เขาเป็นผู้ชายที่เพียบพร้อมในสายตาของผู้หญิงส่วนใหญ่ ฉันเองก็เป็นผู้หญิงส่วนใหญ่ จะทนต่อแรงยั่วยุนี้ได้อีกนานสักเท่าไร

'คุณรู้มั้ยว่าฉันเคยเกลียดคุณมาก เกลียดมากจริงๆ ไม่ได้ล้อเล่น เพราะว่าคุณทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองไม่มีคุณภาพพอ คุณเป็นคนที่ไม่ค่อยเห็นหัวใคร และไม่ใส่ใจความรู้สึกของคนอื่น ปากแจ๋ว...'

'ผมมันแย่มากขนาดนั้นเลยเหรอ แต่อย่างน้อยแจนก็ไม่เกลียดผมแล้ว'

'ใครบอกว่าฉันไม่เกลียดคุณแล้ว' ฉันก้มมองคนที่ยังคงพยายามจะกดจมูกเข้ากับลำคอและส่งแขนสองข้างโอบเอวฉันไว้แน่น

'ก็เมื่อกี้...แจนไม่ได้บอกผมหรอกเหรอว่าแจนเคยเกลียดผม ถ้าเคย...ก็แปลว่าตอนนี้ไม่เป็นแบบนั้นแล้ว'