คุณหลวงขาอย่าร้ายนัก

ด้วยน้ำมือคนรักและเพื่อนรัก ทำให้ร่างของรัตติกรลอยละลิ่วลงสู่แม่น้ำเจ้าพระยาในคืนจันทร์เต็มดวง
รู้สึกตัวอีกที เธอพบว่าตัวเองยังลอยอยู่ในแม่น้ำ
เธอยังไม่ตาย! แต่ก็อ่อนแรงเต็มทน
ทันใดนั้นเอง เธอก็เห็นขอนไม้ลอยอยู่ตรงหน้า จึงคว้าหมับเพื่อเกาะและลอยตัว
แต่เจ้ากรรม ขอนไม้หลุดมือ พร้อมด้วยเสียงร้องประหลาด ๆ ที่ดังอยู่เหนือน้ำ
รัตติกรอาศัยแรงฮึดสุดท้าย โผล่ขึ้นเหนือน้ำ เพื่อจะพบว่าเธอกำลังเกาะเอวบุรุษหนุ่มรูปงามที่เปลือยท่อนบน
ไม่สิ! เปลือยทั้งร่าง และที่เธอจับเมื่อครู่ มิใช่ขอนไม้!!!!

คุณหลวงเทพราชภักดี ชายหนุ่มยุคกรุงศรีฯ กำลังเดินทางกลับบ้าน
หลังจากไปปฏิบัติภารกิจที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง
ขณะกำลังเปลือยกายอาบน้ำอยู่นั้น ก็รู้สึกว่าส่วนกลางลำตัวมีคนพยายามปองร้าย
และผู้ที่โผล่ขึ้นมาคือหญิงสาวหน้าหวานในชุดแต่งกายผิดแผกจากสตรีกรุงศรีทั้งปวง
หรือนางจะเป็นไส้ศึกของพม่ารามัญ ที่มีวิชาจัดการคู่ต่อสู้ในแบบที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อน??!!
คุณหลวงหนุ่มจึงต้องนำตัวไปไว้ที่เรือน เพื่อจักได้จับตาดูเป็นพิเศษ
จับตามองไปมา หัวใจของเขาก็ชักจะหวั่นไหวกับนางเชลยผู้นี้เสียแล้ว
รัตติกรเองก็พลอยหัวใจไหววูบกับความกร้าวใจที่แสนร้ายกาจของคุณหลวงหนุ่มเช่นกัน
+ + + + + +
“ข้าว่าเจ้าดูสนใจส่วนนั้นของข้าเป็นพิเศษนะ” ครั้นแล้วเสียงห้าวทุ้มคุ้นหูก็ดังขึ้นเหนือศีรษะ
“หือ? อะไร” รัตติกรถามงง ๆ และยังคงไม่ขยับตัว ทั้งเพราะตกใจ ทั้งใจหาย ทั้งยังตั้งสติไม่ได้ แล้วนี่ยังมาเจ็บจากการกลิ้งไปบนพื้นเสียอีก ถ้าจำไม่ผิด เมื่อกี้เหมือนกระแทกท่อนฟืนด้วยนะ บวกกับร่างกายที่ยังไม่แข็งแรงนัก ก็ทำให้เธออยากนอนหลับตาไปตรงนี้ยาว ๆ
“ลุกขึ้นจากตัวข้าได้แล้ว” เสียงนั้นดังขึ้นอีก “แต่ถ้าเจ้าชอบมันนัก กลับเรือนก่อนค่อยว่ากัน”
“อะไรเนี่ย คุณพูดอะไร” รัตติกรยังคงไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด จึงรวบรวมแรงที่มีอยู่น้อยนิดผงกศีรษะขึ้น เพื่อจะพบว่า เมื่อครู่ใบหน้าของเธอซบอยู่ตรงกลางลำตัวของเขา
มิน่าเล่า เมื่อครู่นี้ รู้สึกเหมือนซบท่อนฟืนอยู่!
+ + + + + + + +

(มิใช่นิยายอิงประวัติศาสตร์แต่อย่างใด เพียงแต่ย้อนไปในยุคหนึ่งของกรุงศรีอยุธยาเท่านั้นค่ะ)
***ซื้อจากหน้าเวบหรือระบบแอนดรอยด์จะได้ราคาที่ถูกกว่านะคะ)