ยะหยาอารักษ์

พรหมลิขิตบันดาลชักพา หรือจะสู้แผนการของเหล่าบรรดาคุณย่ากันแน่

**********************************************

“ขำอะไรจ๊อด”

“เมื่อกี้พี่หยากับพี่รักษ์เหมือนกับพระเอกนางเอกในละครที่จ๊อดเคยดูกับย่าสีนวลเลย ฉากพระเอกเช็ดปากให้นางเอกอะ เหมือนเด๊ะๆ เนี่ยถ้าหน้าใกล้กันกว่านี้นะ ใช่เลย!”

“ฮ่าๆ จริงเหรอ เหมือนเลยเหรอจ๊อด” อารักษ์หันไปถาม จ๊อดที่กำลังเล่าเปรียบสิ่งที่เห็นกับละครที่เคยดูให้พวกเขาด้วยท่าทางจริงจัง เหมือนกลัวว่าพวกเขาจะไม่เชื่อในสิ่งที่พูดมา

“เหมือนมากเลยครับพี่รักษ์”

“เหรอ อืม แล้วพี่พอจะเป็นพระเอกในชีวิตจริงจากฉากเมื่อกี้ได้ไหมครับหยา” อารักษ์หันไปสบตากับยะหยาแล้วเอ่ยถามออกไป

“มะ ไม่รู้สิคะ กินเสร็จจ่ายเงินแล้วไปเดินดูอย่างอื่นดีกว่าค่ะ จะได้รีบกลับ เดี๋ยวพวกผู้ใหญ่เป็นห่วงกัน” ยะหยารู้สึกใจเต้นแปลกๆ กับคำถามของอารักษ์ จู่ๆ ก็โพล่งถามแบบนั้น ใครเขาจะไปตอบถูก พระเอกในชีวิตจริงของใครกันอะ ของเรา หรือพี่เขาถามเผื่อเขาจะไปเป็นพระเอกในชีวิตจริงของใคร บ้าจริงพี่รักษ์เนี่ย!

“พี่รักษ์ๆ จ๊อดว่าพี่หยาเขินแน่ๆ” จ๊อดชวนอารักษ์คุยถึงท่าทางของยะหยาที่เห็นเมื่อกี้ตอนอารักษ์ถามออกไป แต่หญิงสาวไม่ตอบ กลับเร่งให้อารักษ์จ่ายเงินค่าอาหารแล้วเจ้าตัววิ่งจู๊ดไปรออยู่แถวร้านปาโป่งก่อนพวกเขาตอนนี้

“จ๊อดรู้ได้ยังไงว่าพี่หยาเขาเขินน่ะ” อารักษ์เอ่ยถามออกไปเพราะเห็นจ๊อดมั่นใจกับสิ่งที่ตนเองคิดเหลือเกิน

“พี่รักษ์ ปกติพี่หยาด่าไปแล้วถ้าไปถามเขาแบบนั้น ไม่ตอบแบบคนติดอ่างแบบนี้หรอก เชื่อจ๊อดดิ เอ๊ะ! พี่รักษ์จะจีบพี่ หยาเหรอถึงถามแบบนั้นอะ”

“ไม่บอกหรอก อยากรู้ก็รอดูต่อไปนะ” อารักษ์ยิ้มบางกับคำถามของเด็กชาย เขาไม่ตอบหรอก ให้ลุ้นไปละกันว่าเขาจะทำแบบที่ถามไหม จีบยะหยา