ฝันที่ปลายทาง

วันที่ ... เดือนพฤศจิกายน ๒๕๖๕

สวัสดีค่ะ อาจารย์

ย่ากับแม่หนูเป็นแฟนหนังสืออาจารย์มาหลายสิบปีแล้วค่ะ ตั้งแต่ก่อนหนูเกิด หนูมีหน้าที่อ่านนิยายของอาจารย์ให้ย่าฟังก่อนนอน ตอนที่สายตาย่าไม่ดีพอจะอ่านได้เองอีกแล้ว

ย่าเคยพูดว่า ชีวิตย่ามีอะไรให้เขียนถึงได้หลายอย่าง ถ้าพบอาจารย์ละก็ย่าจะขอให้เอาชีวิตย่าไปเขียน แม่ก็เลยพูดเล่นๆ ว่า อาจารย์คงไม่มีเวลามาฟังย่าเล่า ถ้าอยากให้เขียน ย่าก็ลองเขียนบันทึกชีวิตย่าดีไหม แม่จะส่งให้อาจารย์

หนูเห็นย่าเขียนอะไรลงในสมุดบันทึกอยู่นานเป็นปี บอกว่าเขียนจบเมื่อไหร่จะวานหนูให้ส่งให้อาจารย์ แต่พอย่าแก่ลงมากๆ ย่าก็เริ่มลืม สมุดบันทึกเลยหายไปไหนไม่รู้

ย่าอยู่มาจนอายุ ๘๙ ค่ะ ไปอย่างสงบมาก คือหลับแล้วไม่ตื่นขึ้นมาอีก ตอนอยู่ ย่าก็เป็นที่รักของลูกและหลานๆ ทุกคน

หนูไปช่วยแม่เก็บข้าวของส่วนตัวของย่า หลังจากเผาย่าเสร็จไปแล้ว จึงเจอบันทึกของย่าหล่นอยู่ใต้ตู้หัวนอนค่ะ

แม่กับหนูตกลงกันว่าเราจะทำตามประสงค์ของย่า คือส่งให้อาจารย์ เพื่อวิญญาณย่าจะได้สบายใจ ไม่ว่าอาจารย์จะเอาไปเขียนหรือไม่ก็แล้วแต่อาจารย์นะคะ ถ้าเขียน แม่ขอเพียงว่าอย่าลงชื่อจริงนามสกุลจริง และตัดรายละเอียดที่จะทำให้คนอื่นๆ เดาได้ว่าย่าเป็นใคร เพราะแม่ไม่อยากให้คนภายนอกรู้เรื่องครอบครัวเราค่ะ

หวังว่าอาจารย์คงจะพิจารณานะคะ ถ้าอาจารย์นำไปเขียน คนอ่านเขาได้แง่คิดหรือประโยชน์อย่างใดบ้าง แม่กับหนูขอให้ยกความดีทั้งหมดในการอ่านนี้แก่ย่าของเราค่ะ ขอบคุณค่ะ

ด้วยความรักและเคารพค่ะ

(ปิดชื่อและนามสกุล)