(บท)รักล้นเล่ม

... มัทรี นักเขียนสาวย้ายตัวเองจากเมืองหลวงมาอยู่ต่างจังหวัด
หวังจะใช้ความสงบสงัดของสถานที่สร้างสรรค์ผลงานเพื่อนักอ่านของเธอ
หากความปรารถนาของมัทรีกลับโดนทำลายลงเสียย่อยยับ
เมื่อถูกผู้กอง เทพทัต นำกำลังตำรวจบุกมาจับถึงบ้านในข้อหาค้าและมีสิ่งเสพติดไว้ในครอบครอง
แถมยังเกี่ยวข้องกับขบวนการค้ายาเสพติดในท้องถิ่น
มิหนำซ้ำชายหนุ่มยังบังอาจวิจารณ์บทเลิฟซีนในนิยายที่เธอเขียนเสียจนหาคำใดมาโต้แย้งไม่ได้
แต่จะให้ทำอย่างไรได้เล่า... เพราะคนเขียนไม่เคยมีประสบการณ์ทางด้านนั้นมาก่อน
งานนี้เลยต้องหาคนมาสอนพิเศษ...
แต่จะเป็นใครไปได้ นอกจากชายหนุ่มที่วิจารณ์แถมยังขันอาสาจะช่วยติวให้
หวังว่ามันคงจะไม่ผิดกฎหมายที่ตำรวจมาสอนขั้นตอนการผลิตสิ่งเสพติดให้เธอ...
เพราะสิ่งเสพติดชนิดเดียวที่มัทรีรู้จัก ตามคำนิยามของนักเขียนอย่างเธอนั้น ก็คือ 'นิยาย'
และไม่ว่าจะต้องทั้งเรียนหลักสูตรเร่งรัด ทั้งหาทางพิสูจน์ตัวเองให้พ้นข้อกล่าวหา
... มัทรีก็จะทวงคืนความสงบสุขของเธอกลับมาให้ได้....

ตัวอย่างบางส่วนจากในเรื่องค่ะ

“อา... มัทจ๋า ดีจัง”
ชายหนุ่มถอดถอนจนเกือบจะหมดกายแล้วไถลกลับลงไปหน่วงหนัก
“มัทรู้สึกดีไหม ชอบหรือเปล่า”
“ค่ะ” มัทรีตอบเสียงหวานตามความรู้สึกที่ล้นปรี่จากภายใน
“ถ้าเป็นนิยาย... มัทจะเขียนบรรยายตอนนี้ว่ายังไงนะ” แม้จะอยู่ในอารมณ์พิศวาสบาดลึก เทพทัตก็อดล้อเลียนหญิงสาวในอ้อมแขนไม่ได้
ในความคิดอันพร่าพราย... มัทรีพยายามเรียบเรียงถ้อยคำมาบอกเล่าสถานการณ์และความรู้สึก แต่ที่คิดได้มีแค่คำว่า เสียว สยิว และขนลุก... และ... อา หญิงสาวคิดไม่ออกจนต้องระบายออกมาเป็นเสียงคราง
ไม่ดีแน่... ถ้าฉากเลิฟซีนในนิยายของเธอจะมีแต่คำว่า อา อ่า อ๊า อือ อื้อ อื๊อ... คงหนีไม่พ้นถูกคนอ่านวิจารณ์ยับเหมือนที่ผ่านมา