ทะลุมิติมาเป็นสะใภ้เจ้า Mpreg

สมองผมประมวลผลเหมือนระบบคอมพิวเตอร์อีกครั้ง ด้วยเลือดนักสู้ที่แล่นอยู่ในกาย มีหรือจะยอมให้คนอื่นมายืนด่าฉอด ๆ ท่านชาย-ปากร้าย-นิสัยเสีย ไอ้นี่คือหม่อมเจ้าวศิธรหรือท่านชายเล็กแน่ ๆ หมายความว่าผมคงอยู่ในเรื่องราวหลังนิยายจบ
"อีตานี่แกตวาดใส่อาเถียนน้อยของฉันอย่างนี้เลยเหรอ"
"พูดงึมงำอะไร ดึกดื่นขนาดนี้ไปนอนได้แล้วไป!"
"หยุดตะโกนสักที! เมาก็ไปนอน ไม่ใช่มาอาละวาดคนอื่น!" ผมตะโกนกลับสุดเสียงที่มีก่อนจะเหวี่ยงกำปั้นไปต่อยที่อกของอีกฝ่ายอย่างแรง ความจริงแล้วผมเล็งไปที่โหนกแก้มแต่ด้วยส่วนสูงที่เปลี่ยนไปจึงดูเหมือนกำลังทุบอกของเขามากกว่า
ท่านชายเล็กงงเป็นไก่ตาแตก นมถมที่นั่งอยู่ก็ทำท่าจะเป็นลมล้มพับไปอีกคน แผนของชีคือทำให้งงที่แท้จริง ผมรีบเดินสะบัดกลับห้องนอนที่ตัวเองลงมาแล้วลงกลอนทันที ที่ทุบไปหม่อมเจ้านะนั่น และเขาคงไม่เคยโดนใครด่าจริง ๆ จัง ๆ มาก่อน
"เปิดประตู เปิดเดี๋ยวนี้" และผมก็คิดถูกที่ล็อกห้องไว้ เพราะไม่นานหลังจากนั้นก็มีเสียงวิ่งตึงตังตามมาพร้อมเสียงด่าทอที่จับใจความไม่รู้เรื่อง
"เมาก็ไปนอน ไอ้บ้า!"
"ออกมาเดี๋ยวนี้ทิวา!"
"จะแหกปากทำไม ง่วง จะนอน!"