ปอบแฝงร่าง แม่ยายผีปอบ

กลิ่นควันธูปและกำยานส่งกลิ่นคละคลุ้งตลบอบอวลภายในห้องเล็กๆ อึมครึม หน้าโต๊ะหมู่บูชาที่เรียงรายด้วยองค์พระ และทวยเทพต่างๆ นั้นมีชายชราร่างผอมสักอักขระเลขยันต์เต็มตัว นั่งขัดสมาธิอยู่หน้าชายหนุ่มอีกคนที่กำลังบอกเล่าสิ่งที่ต้องการให้อีกฝ่ายฟังด้วยสีหน้าหม่นเศร้าอมทุกข์
“ช่วยข้าด้วยเถอะนะ” ชายหนุ่มยกมือขึ้นพนมไหว้
ชายชราจ้องมองเข้าไปในดวงตาที่อัดแน่นไปด้วยความขุ่นแค้นนั้น “เอ็งจะเอาอย่างนั้นเลยรึ”
“ใช่! ..ฉันต้องการให้มันตายตกตามเมียของฉันไป” ชายหนุ่มย้ำเสียงหนักแน่น “ส่วนเรื่องค่าเสียเวลาไม่ต้องกังวล ฉันจะจ่ายให้พ่อหมออย่างงาม แต่ขออย่างเดียว ขอให้ฉันได้เห็นกับตาว่า นางปอบนั่นได้ตายไปแล้วจริงๆ”
“แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายนะที่จะปราบปอบตนนี้ ไม่งั้นคราวที่แล้วมันคงหนีข้าไปไม่ได้ ว่าแต่เอ็งเถอะ..พร้อมที่จะเสี่ยงกับข้าแล้วใช่มั้ย”
“ฉันพร้อมหมออิน”
“ดี..งั้นเอ็งก็น่าจะพอเป็นแขนขาแทนข้าได้บ้าง เพราะสังขารข้าก็แย่เต็มทน เดินเหินอะไรก็ไม่ค่อยจะคล่องแคล่วเหมือนเก่า” ชายชราเปิดยิ้มน้อยๆ
*****