ทวงรักคืนหัวใจ

"นี่มันอะไรกัน"

"..................." ไม่มีซึ่งคำตอบแม้เธอจะรู้คำตอบอยู่แล้วก็ตาม

"กาย....ทำไมกายทำแบบนี้ ฮือออ ฮืออ" เธอถามเขาทั้งน้ำตา

"ทำอะไร" เขาตอบเธอด้วยท่าทางที่ไม่รู้สึกผิดอะไรเลยสักนิดกับสิ่งที่ทำลงไป

"ยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอว่าทำอะไร กายกับเหมียวทำอะไรกัน"

"ก็...เอากันอยู่ ทำไม?? " คำตอบที่ไม่แคร์ความรู้สึกของเธอเลยทำให้เธอทรุดตัวนั่งร้องไห้ลงกับพื้น แม้จะรู้คำตอบดีแต่มันเจ็บเมื่อเขายอมรับกับสิ่งที่เขาทำ

"กายเคยรักฟ้าบ้างมั้ย"

"....." เขาเงียบไม่ตอบซึ่งนั่นคือคำตอบที่ไม่ต้องเอ่ยออกมาเป็นคำพูด

"ไหนบอกไม่เคยมีอะไรกันไง ไหนบอกเป็นเพื่อนกัน แล้วที่เห็นมันคืออะไร ฮึก ฮึก ที่ผ่านมาฟ้าโง่เองที่เชื่อคำพูดของกาย ฟ้ามันโง่ที่รักกาย" เธอพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาก่อนที่เธอจะเอ่ยคำพูดที่เธอไม่คิดว่าจะต้องพูดมันออกมา

"ฟ้าว่าเรา...เลิกกันเถอะ"

"อืมม"

นี่คือสิ่งที่เขาตอบกลับมาเมื่อเธอเอ่ยคำว่าเลิก เขาไม่แคร์เธอจริงๆใช่ไหม เธอมองหน้าเขาทั้งน้ำตา เธอไม่รู้จะพูดอะไรออกมาแล้วตอนนี้ มันพูดไม่ออก เธอเดินหันหลังให้กับความเจ็บปวดตรงหน้าพยายามก้าวขาเดิน พยายามไม่ให้ตัวเองต้องล้มลงไปแม้ว่าตอนนี้เธอไม่มีแม้แต่แรงจะก้าวขาเธอพาตัวเองไปเกาะที่ราวบันไดแล้วก็ค่อยๆเดินลงบันไดไปอย่างช้าๆทีละขั้น แม้ร่างกายของเธอจะไม่มีแรงเดินแต่เธอก็ต้องเดิน เดินออกไปจากที่นี่ จากบ้านหลังนี้จากคนใจร้ายที่เธอหวังว่าเขาจะเป็นที่พึ่งพิงสุดท้ายให้กับเธอ เธอเจ็บไปทั้งตัวและหัวใจหมดแล้วตอนนี้ ทำไมถึงมีแต่คนใจร้ายคอยแต่ทำร้ายเธอ ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวของเธอหรือคนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟน

"พี่ฟ้า!!! " ปืนรีบเดินเข้ามาหาเธอเมื่อเห็นเธอเดินลงบันไดมาแล้วก็ทรุดตัวลงอย่างหมดแรงเธอนั่งกอดเข่าปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาอย่างไม่อายใคร

"พี่ไหวไหม"

"พี่ขอนั่งตรงนี้หน่อยนะพี่ไม่มีแรงเดินแล้ว ฮือออ" เธอนั่งกอดเข่าร้องไห้เพราะเธอไม่มีแรงแล้วจริงๆมันหมดทั้งแรงกายและแรงใจ เธอมันน่าสมเพช โดนแฟนนอกใจ โดนสวมเขา และที่สำคัญโดนเขาหลอกว่ารักโดนเขาหลอกให้มีความหวัง โดนเขาหลอกว่าเราจะมีอนาคตที่ดีร่วมกัน ตอนนี้เธอไม่เหลืออะไรแล้วจริงๆ ทั้งครอบครัวแล้วก็คนที่เธอรัก แล้วแบบนี้เธอจะมีชีวิตต่อไปทำไม

ตอนนี้เธอมายืนอยู่ตรงสะพานข้ามแม่น้ำแห่งนึงเธอมองลงไปเบื้องล่าง มันทำให้เธอรู้สึกอยากจะกระโดดลงไปให้ตัวเองจมลงไปเบื้องล่างแล้วไม่ต้องขึ้นมาอีก