อย่าคลั่งนักได้ไหม คุณมิโนทอร์

มิโนทอร์...อสูรร้ายแห่งตำนานกรีก
ศีรษะเป็นวัว ร่างเป็นมนุษย์
โหดเหี้ยม คลุ้มคลั่ง ฆ่าไม่เลือก จนถูกจับขังไว้ในเขาวงกตไร้ซึ่งทางออก
ไม่มีใครปราบได้ เว้นแต่วีรบุรุษกล้ามล่ำ
ใช่...มีแต่วีรบุรุษกล้ามล่ำ แรงพลังยิ่งกว่าโคตรฝูงแรด ซึ่งฉัน...เป็นอะไรที่ตรงข้ามสุดขั้ว
ตัวก็เล็ก อายุก็แค่สิบแปด จะเอาอะไรไปสู้กับมัน ถามก๊อนนน!

…..
นั่งเรียนวิชาประวัติศาสตร์อยู่ดีๆ ก็ดันสำลักน้ำตาย
ตื่นมางงๆ บนเรือที่กำลังถูกส่งไปเป็นอาหารของมิโนทอร์!
เพื่อให้คุณมิโนทอร์ยอมไว้ชีวิต จูรินจึงเสนอจะช่วยชีวิตเขา พร้อมสปอยล์จุดจบให้ฟัง
แต่คุณปีศาจไม่ฟังอะไรเลย
เอะอะคลั่ง เอะอะรังแก พร้อมเหตุผลโนสนโนแคร์ว่า...

"เหตุใดข้าต้องออกไปข้างนอกด้วยเล่า อยู่ในเขาวงกตก็สบายดี มีมนุษย์มาให้กินถึงที่ มีสาวน้อยตัวนิ่มให้ขย้ำฟรีได้ตลอดเวลา ว่าแล้วก็ให้ข้าขย้ำเลยแล้วกัน"



..............ตัวอย่าง.......................
“หวานเหลือเกิน อัศวินตัวน้อย”

“เดี๋ยว....อื้อ...ข้า...ข้า...อึก...ข้าขอ...เจรจา...”

“เจรจาสิ่งใด” เขาถอนริมฝีปากออกไปแล้วกระซิบถามเสียงขัน

“ข้า...อ๊ะ...ข้ารู้...อื้อ...” แล้วเสียงก็หายไปเมื่อโดนริมฝีปากทาบลงมา ทั้งจุ๊บ ทั้งใช้ฟันเล็มเบาๆ จนจั๊กจี้ ดิ้นขลุกขลักและครางอย่างเสียวซ่าน แต่ก็พยายามรวบรวมสติเพื่อขอเจรจา

“ฟังก่อน...ข้า..มีความลับ ข้า...อ๊ะ...อื้อ...”

“พูดไปสิ”

“จะให้พูดได้ยังไงเล่า!...อ๊า”

“เวลาเจ้าโมโหนี่น่ารักดีจัง แต่เวลาเจ้าคราง น่ารักยิ่งกว่า”

“ข้าไม่ได้คราง... เดี๋ยว...ฟังก่อน...อื้อ...”

“ข้าก็ฟังอยู่ เจ้าพูดไปสิ”

“คือว่า...อื้อ...”

จูบทุกดอก แล้วบอกให้พูด ฉันจะไปพูดได้ตอนไหน!