อย่าให้ภรรยาต้องร้าย

เขาเป็นฝ่ายขอหย่าจากเธอเอง แต่เมื่อถึงเวลาที่เธอจะไปจริงๆเขากลับ…

"พี่ขอโทษกับเรื่องที่ผ่านมา พี่พยายามแล้วแต่มันไปต่อไม่ได้จริงๆ ยิ่งอยู่กันไปมันก็รั้งแต่จะทำให้ทุกอย่างแย่ลง พี่อยากให้เรื่องของเรามีแต่ความทรงจำดีๆที่มีให้กัน ถ้าหากจะต้องจบกันไป พี่ก็อยากจะจบแบบดีๆ เพียงเข้าใจในสิ่งที่พี่พูดใช่ไหมครับ" พูดจาสวยหรูดูดี.. เกินหน้าเกินตา
"ค่ะ" มือเล็กกำเข้าหากันแน่นโกรธแต่พยายามไม่แสดงอาการ ที่ผ่านมาเขาบอกว่าเขาพยายามแล้วอย่างนั้นเหรอ เขาพูดมาได้ยังไงว่าพยายาม พูดดีเข้าตัว ขอฟังอีกนิดอยากจะฟังให้จบภายในวันเดียว
"เรื่องทั้งหมดเพียงไม่ได้ผิดอะไร ที่ผ่านมาพี่ผิดเอง พี่ยอมรับผิดทุกอย่าง"
"อยากจะหย่าก็พูดมาตรงๆเลยค่ะ ไม่ต้องพูดอ้อมค้อม" อ้อมโลกไปสุดท้ายมันก็วนกลับมาที่เดิม
"พะ..พี่ขอโทษ แล้วเพียงหย่าให้พี่ได้ไหมครับ" โล่งใจเหมือนยกภูเขาออกจากอก เบาจนเหมือนลอยได้ ลอยจนไม่รู้สึกตัว นี่กูกำลังดีใจหรือเสียใจอยู่วะ ทำไมมันถึงหวิวจนเหมือนจะตาย.. วิญญาณจะออกจากร่าง
"........" ทุกอย่างอยู่ในความเงียบ
ตึกๆ .. ตึกๆ ตื่นเต้นกับคำตอบโคตรๆ เงียบจนได้ยินเสียหัวใจตัวเอง เธอเข้มแข็งกว่าที่เขาคิดไว้มาก นึกว่าเธอจะโกธรโวยวายด่าว่าเขาซะอีก

ผู้หญิงเงียบนั้นน่ากลัวกว่าการพูดโวยวาย