Love Hate, บอกแล้วว่าจะ (ไม่) รักเธอ

เขามองเธอเป็นของล้ำค่าที่ต้องการสะสม ส่วนเธอมองเขาเป็นฆาตกรที่ฆ่าคนรักของเธอ อีกคนต้องการผลักไสแต่อีกคนกลับดึงดูดให้เข้ามาใกล้

…ความรักนี้จะจบลงยังไงในเมื่อฉันไม่ได้รักคุณ



꧁ਬੇ คำเปรย ਓ꧂



“จริงๆ ผมเป็นพวกนักสะสมไวน์ ถ้าคุณลิณินชอบผมอยากเชิญคุณไปดื่มกับผมหลังจากจบงานนี้”

“ขอโทษนะคะ แต่ว่าฉันไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้หรอกค่ะ…”

เธอขัดขึ้น เขากำลังต้องการอะไรจากเธอกันแน่ สายตาที่ส่งมาไม่ใช่ความหื่นกระหายแต่ว่ามันคือความรู้สึกแปลกๆ ที่คนถูกจ้องเองไม่สามารถบรรยายมันออกมาได้

…มันเหมือนความรู้สึกของคนที่ต้องการเป็นเจ้านาย อยากบงการ อยากเป็นเจ้าของ

“ผมไม่ได้สนใจเรื่องแบบนั้นหรอกนะครับ ผมอยากยื่นข้อเสนอกับคุณลิณินมาเป็นของสะสมของผมนะครับ ให้ผมได้ครอบครองชีวิตคุณ เป็นเจ้าของคุณโดยไม่มีเรื่องความสัมพันธ์ทางร่างกายมาเกี่ยวข้อง”

“คุณหมายความว่าไงคะ?”

“ของสะสมไงครับ ของสะสมที่มีชีวิต” ธานินท์จ้องหน้าแสดงความจริงจังว่าสิ่งที่พูดมาไม่ใช่เรื่องตลก แน่นอนมันไม่ใช่เรื่องน่าขันสำหรับเธอแม้แต่นิดเดียว

แต่ว่า…เขากล้าพูดเรื่องน่ารังเกียจอย่างตรงไปตรงมาได้ยังไงกัน