ย้อนเวลาไปหาขุนเขา

จุดเริ่มต้น.........ความเข้าใจผิด

“พี่ขุน พอยต์ท้อง”

“หลังจากเกิดเรื่องวันนั้น ไหนบอกว่ากินยาแล้วไง”

“ฮึ.. ฮึก พะ..พอยต์กินแล้ว แต่ไม่รู้ทำไมมันยังพลาดมีเด็กได้ พอยต์จะทำยังไงดีพี่ขุน”

“ตรวจจนแน่ใจแล้วใช่ไหม”

“ฮึ..ฮึก อืม”

“ไม่ต้องร้องนะ ยังไงเรื่องนี้พี่จะรับผิดชอบเอง”

“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณจริงๆ นะคะพี่ขุน” พอยต์พุ่งเขาไปกอดขุนเขาอย่างหาที่พึ่ง

“นะ...นี่มันเรื่องอะไรกันขุนเขา”

“ตะ ไต้ฝุ่น!”



สู่อดีตที่ปั่นป่วน......................

โครม! เคร้ง! ปึก!

“เห้ย!!! โอ๊ยยยย”

ครับ! ไม่มีใครตายเพราะทอดปลาทู แต่กูเกือบล้มหัวฟาดพื้นตายเพราะน้ำมันที่กระเด็นออกมาตอนปลาคู่รักสองตัวนั้นกระโดดลงกระทะยังไงล่ะ

ตอนนี้ผมนอนพะงาบ ๆ เหมือนคนใกล้ตายเพราะลุกไม่ขึ้น แถมควันจากกระทะก็ดูเหมือนจะเริ่มหนักขึ้น ดูเหมือนว่าความฉิบหายของผมยังไม่หมดเพียงเท่านั้น เมื่อสัญญาณแจ้งเตือนไฟไหม้ในห้องมันดังขึ้น

แต่มันแย่ตรงที่ผมล้มแล้วดันเจ็บสะโพกจนลุกขึ้นไปหยุดต้นเหตุของควันในห้องไม่ทัน ผมได้แต่เงยหน้ามองเพดานด้วยความเว้าวอน ก่อนที่เสียงแจ้งเตือนไฟไหม้จะดังขึ้นไปทั่วทั้งตึกในเวลาต่อมา

“เปิดตำนานบทใหม่อีกแล้วไงไอ้ฝุ่น!!”





คำเตือน

ถึงแปะหน้าจะดูดราม่า แต่ไม่มีนอกกายนอกใจแน่นอนจ้า

ฉันแค่ดึงดราม่าจ้า ดึงดราม่า ดังนั้นมาตึงๆไปกับความเข้าใจผิดนี้ด้วยกันนะคะ

ส่วนใครไม่ชอบตึง ๆ ก็ไถผ่าน ๆ มองตามแวบ ๆ ให้พอเข้าใจเนื้อเรื่องพอจ้า




เช็กจำนวนคำ และราคาก่อนซื้อทุกครั้งด้วยนะคะ