รักสุดร้าย

ผมมองหน้านารีที่ยังอายกับบาดแผลบนใบหน้าของตัวเองเธอพยายามที่จะเอาผ้ามาคลุมไว้เหมือนเดิมแต่ผมรีบดึงผ้าผืนนั้นมาไว้ในมือไม่ยอมคืน

"พี่อิฐเอาผ้าคืนมา"

"ไม่คืน"

"แต่นาอาย"

"จะอายทำไมพี่บอกแล้วว่าพี่ไม่ได้รังเกียจนาเลย"

"พี่อิฐ"

"พรุ่งนี้เรากลับบ้านกันนะกลับไปหาลูกกลับไปหาคุณปู่"

"แต่นากลัว กลัวว่าลูกจะกลัวนากลัวว่าลูกจะอายที่มีแม่แบบนา"

"ไม่ต้องกลัวพี่จะพานาไปรักษาให้หายให้กลับมาเป็นนารีคนเดิม นาอย่าลืมว่าตัวเองมีผัวรวย พี่รวยพี่มีเงิน รักษาเมียมันจะหมดกี่สิบล้านพี่ก็ยอม"

"พี่ไม่เสียดายเงินเหรอพี่เคยบอกว่าพี่จะไม่ยอมเสียเงินให้นาแม้แต่บาทเดียวไง"

"ตอนนั้นกับตอนนี้มันเหมือนกันที่ไหนล่ะ ตอนนั้นพี่เกลียดนาพี่ถึงพูดออกไปแบบนั้นแต่ตอนนี้พี่รู้แล้วพี่รู้ใจตัวเองแล้วว่าพี่.....พี่รักนา"

"พี่อิฐ"

"พี่รักนานะ" ผมดึงนารีเข้ากอดพร้อมกับบอกความในใจที่ผมเก็บเอาไว้เพื่อบอกกับเธอคนนี้คนเดียว

"......."

"พี่เพิ่งรู้ใจตัวเองว่าพี่รักนามากแค่ไหนก็ตอนที่เกิดเรื่อง ตอนที่พี่คิดว่าพี่จะต้องเสียนาไปพี่แทบคลั่งพี่แทบจะวิ่งเข้าไปในบ้านหลังนั้นเพื่อช่วยนาออกมาโดยที่ไม่กลัวว่าตัวเองจะได้รับอันตรายหรือเปล่า ในหัวพี่ตอนนั้นพี่คิดแค่อย่างเดียวว่าพี่จะต้องพานาออกมาให้ได้อย่างปลอดภัยต่อให้พี่ตายพี่ก็ยอม"



เรื่องนี้ดราม่าหนักหน่วง ใครชอบแนวนี้รับรองไม่ผิดหวัง ^^