เมียแต่ง...ชั่วคราว

คำโปรย...

ผู้หญิงอย่างเกรซ แม้จะไม่ค่อยพูด เรียบร้อย และยอมคน แต่เมื่อโดนทำลายจิตใจซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า เพียงเพราะอยากตอบแทนพระคุณที่เคยติดค้าง และเมื่อวันหนึ่งที่เธอสุดจะทน จึงต้องหนีไปทั้งๆ ที่ท้อง ก้อนเลือดที่เกิดจากเขาในคืนนั้นหนีไปให้ไกลที่สุด
ความรักที่เธอมีให้เขามันไร้ค่า มันไม่คู่ควรเหมือนแฟนเก่าของเขา เธอเป็นแค่เมียแต่งชั่วคราว เมื่อถึงเวลาไปก็ควรจากสักที
แต่นึกไม่ถึงว่า...สำหรับผู้ชายไร้ใจอย่างเทอดกลับคิดถึงลูกเมียจนต้องตามหาสุดความสามารถ หรือจะเป็นเพราะสายใยระหว่างเขากับลูก และเธอกันแน่...?

ตัวอย่างเนื้อหาเพิ่มเติมค่ะ

ตรงมุมห้องเกรซกำลังกอดเข่าร้องไห้ เธอร้องไห้มาพักใหญ่แล้ว ตั้งแต่เขาชี้มือด่าสารพัด อาทิเช่นหญิงสารเลว จนต้องวิ่งไปร้องไห้ตรงมุมห้องนั้นอย่างเสียใจ
“เธอไม่ได้ป้องกันเลยใช่ไหมเกรซ?”
ความเงียบทำให้เทอดแน่ใจว่าคือสิ่งที่เขากลัวอยู่มันคือความจริง เขาได้สร้างร่องรอยบนร่างกายของเธอมากมายนัก รอยจ้ำนั้นอีก ดูเหมือนหล่อนจะระบมไปทั้งตัว
“พูดมาหน่อยเถอะน่า” เขาขอร้อง เดินไปหา ก่อนจะทรุดตัวนั่งใกล้ๆ เกรซห่อร่างด้วยผ้านวมขาวที่มีเลือดเปรอะ นัยน์ตาดูอ่อนล้า จนเทอดใจอ่อนยวบ “มันไม่ใช่ความผิดของฉันเลยน่ะเกรซ เธอทำให้ฉันเป็นแบบนี้ เธอทำทำไมกัน?”