เชิญร่ำสุรา เล่ม 6 (จบ)

ในที่สุดก็เดินทางมาถึงบทสรุปของเกมการเมืองและความรัก
ที่แบ่งบานอย่างเงียบงันท่ามกลางสงคราม
วันแรกไร้ความหวาน ทรมานจนปางตาย
แต่ตอนนี้สิ่งที่คว้ามาได้กลับมีค่ามากมายยิ่งกว่าแผ่นดิน

"เจ้ารู้หรือไม่ว่าปีนั้น” เสิ่นเจ๋อชวนสวมเสื้อคลุมตัวใหญ่เอ่ยช้าๆ
“เหตุใดข้าจึงรับปากเช่ออันสวมต่างหูอันนี้”
เฟ่ยเซิ่งยืนอยู่ข้างหลังไกลออกไปมาก “เพราะนายท่านกับท่านรองรักใคร่ผูกพัน”
เสิ่นเจ๋อชวนยกมือขึ้นเด็ดดอกเหมยที่บังตัวเองออก เอ่ยว่า
“เพราะข้ารู้ว่ามีคนต้องจากไป
คนที่หายลับไปในหิมะจะไม่มีวันกลับมาอีก เว้นเพียงเช่ออัน”

เซียวฉือเหย่สวมต่างหูให้หลันโจว
สิ่งที่ประกาศชัดแจ้งคือความเผด็จการ
แต่สิ่งที่ซ่อนแฝงอยู่คือความรักใคร่ทะนุถนอม
ทุกครั้งเวลาเขาประคองดวงหน้าหลันโจวขึ้นมา
สายตาจะเร่าร้อนถึงเพียงนั้น
นี่เป็นความรักที่มิอาจถอนตัว
เป็นความปรารถนาที่มิอาจเก็บซ่อน

เสิ่นเจ๋อชวนสวมต่างหูที่เช่ออันมอบให้ เป็นการประกาศความเป็นเจ้าของเช่นกัน
ในความเจ็บปวดและความแค้นของเขายังหลงเหลือความอบอุ่น
นี่คือความอ่อนโยนของเขา เขาจะมอบให้เซียวเช่ออันคนเดียวเท่านั้น