Return to destiny หวนคืนชะตา กลับมาหาอาจอมเผด็จการ

พิกุลที่ควรจะตายไปแล้ว แต่กลับได้โอกาสฟื้นขึ้นมาในอดีต กลับสู้จุดที่นำพาตนเองให้มาอยู่ในซ่องนรกจนตัวตาย พิกุลให้คำมั่น จะไม่ทำให้ตัวเองต้องตกอยู่ในสภาพแบบนั้นอีกเด็ดขาด!! ยอมเป็นคนที่ถูกขังไว้นั้น ดีที่สุดแล้ว



พิกุล อดีตลูกคุณหนูที่พ่อแม่ตายหมด ธุรกิจของพ่อและแม่ก็ถูกญาติๆ ฮุบไปจนหมด จนทำให้ต้องไปอยู่กับนาย รุ่นน้องคนสนิทของพ่อและแม่ ซึ่งได้รับความไว้วางใจจากครอบครัวของตนมาแต่ไหนแต่ไร และตนเองก็ไว้ใจนายมากเช่นกัน เพราะอีกคนตามดูแลตนตั้งแต่เด็ก และเป็นคนคุ้นเคยกันดี เลยยอมไปอยู่ในความดูแลของนายโดยง่าย อีกทั้งไม่อยากมีปัญหากับญาติๆ ที่เห็นแก่ตัวพวกนั้นด้วย แต่แล้วก็พบว่าอานายที่ตนรักและเคารพ เป็นสต็อล์คเกอร์ติดตามตัวของตัวเอง เกิดความกลัว และสับสนขึ้นในใจ พิกุลจึงพยายามหนี แต่ก็ถูกตามตัวกลับมาทุกครั้ง จนมีคนที่ตนไว้ใจอีกคนมาช่วย ใครจะรู้ว่าต้องหนีเสือปะจระเข้ ถูกส่งตัวไปขายตัวที่ซ่อง จนติดโรค และถูกปล่อยให้ตายไปในที่สุด แต่แทนที่จะตาย พิกุลกลับตื่นขึ้นมาในครั้งแรกที่ตนตัดสินใจหนีอีกคนไปเสียอย่างนั้น พิกุลจะไม่ทำให้ชีวิตของตนเป็นแบบนั้นอีก การอยู่กับคนที่คลั่งไคล้ในตัวของตัวเองก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่ แค่ต้องปรับตัวให้ได้ จะได้ไม่ทำให้อีกคนทำกับตัวเองเหมือนชีวิตก่อนก็เท่านั้นเอง

"ยังคิดจะหนีอีกไหม"

"ฮึก"

"ว่ายังไง!"

"อึก ฮึกก ฮื่อออ"

"หะ หิว อึก"

:

:

“คงไม่ใช่กำลังคิดจะเอาผ้ามาปีนลงไปอีกหรอกใช่ไหม”

“ไม่แล้วครับ”

.

.

“ทำตัวแปลกๆ มีอะไรหรือเปล่า”

“พิกุลแค่คิดว่า เอ่อ พิกุลแค่คิดว่าอยู่ที่นี่ก็ดีแล้วครับ”

.

.

“อย่า! อย่าทำกุล! อย่าทำผม ฮึกก ผมกลัวแล้ว อึก อย่า!!”

“กุลตื่น กุล”

.

.

“ตอนนี้กุลชอบอาบ้างหรือยัง”

“อืมมม ชอบดีไหมนะ”



ฝากติดตามเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
ปล. เนื้อเรื่องเป็นเพียงสิ่งที่ผู้แต่งจินตนาการณ์ขึ้น ทั้งบุคคลและสถาณการณ์ไม่ใช่ความจริง มีการกล่าวถึงพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม มีการกล่าวถึงการใช้คำที่รุนแรง การข่มขืน และโรคทางจิตเวช โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ