Forever Love Code รหัส-รัก-นิรันดร์

“เป็นอะไรมากไหมปัท เหนื่อยไหม รัลว่าเรากลับเข้าไปข้างในกันดีกว่าข้างนอกลมเริ่มแรงแล้ว”

หญิงสาวส่ายหน้าปฏิเสธด้วยอาการเหนื่อยหอบ หากแต่ฝืนพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก

“มะ ไม่เป็นไร ปัทแค่หายใจขัดนิดหน่อย แต่ไม่เป็นไรแล้วล่ะ ขอปัทนั่งเล่นรับลมทะเลอีกพักนึงนะ” ปฏิมาพยายามฝืนยิ้มให้ศรัลสบายใจ

“แล้วนี่ดีขึ้นหรือยัง ถ้าปัทมีอาการไม่สบายยังไงต้องรีบบอกรัลรู้ไหม”

“ค่า คุณว่าที่สามี ปัทคอแห้งหิวน้ำจัง รัลช่วยไปเอาน้ำให้ปัทหน่อยสิ” เธอร้องขอ

“ได้เลยครับ คุณว่าที่ภรรยา งั้นปัทรอเดี๋ยวนะ เดี๋ยวรัลรีบไปเอาน้ำมาให้”

ชายหนุ่มลูบแก้มแฟนสาวอย่างนุ่มนวลก่อนวิ่งออกไปปล่อยให้หญิงมองตามหลังของชายอันเป็นที่รักที่ค่อยๆ

ไกลออกไป ปฏิมารู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจเธอค่อยๆ เต้นช้าลง พร้อมกับภาพที่เห็นก็เลือนรางลงทุกทีทุกที เธอ

พยายามเอื้อมมือออกไป และพยายามเปล่งเสียงเรียกหาชายหนุ่มสุดที่รักหากแต่เสียงนั้นไม่สามารถเล็ดลอด

ออกมาจากลำคอของเธอได้ แรงเฮือกสุดท้ายพลักดันให้เธอหล่นลงมาจากรถเข็นพร้อมคำพูดสุดท้าย

“รัล...” เสียงแผ่วเบาหยุดลงพร้อมเสียงเต้นของหัวใจหญิงสาวที่หยุดตามไปด้วย

ศรัลรีบวิ่งกลับมาถึงที่ๆ ปฏิมารอเขาอยู่ แต่เมื่อมาถึงน้ำดื่มขวดเย็นเฉียบก็ร่วงหล่นจากมือของชายหนุ่ม เขารีบวิ่งเข้าไปกอดหญิงสาวอย่างร้อนรน พยายามเขย่าตัวเธอให้ลืมตาขึ้นมามองเขา

“ปัท ปัท ลืมตาสิปัท อย่าเป็นอะไรไปนะ ช่วยด้วยครับ ใครก็ได้ช่วยเรียกรถพยาบาลที ช่วยแฟนผมด้วย!!”

ชายหนุ่มร้องตะโกนอย่างหวาดหวั่น พร้อมภาวนาอย่าให้ทุกอย่างเลวร้ายไปมากกว่านี้อีกเลย

“ปัท อย่าเป็นอะไรนะ เดี๋ยวกลับไปเราจะแต่งงานกัน เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปแล้วนะ ขอร้องล่ะปัท อยู่กับรัลก่อนนะ รัลรักปัทนะ”

ชายหนุ่มพร่ำพูดไม่หยุดพร้อมกับสวมกอดแฟนสาวไว้ไม่ห่าง โดยคิดในใจว่าเขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอได้อยู่กับเขาตลอดไป..............