ตะวันส่องแสง

คำโปรย...
ไม่มีใครรู้!! ว่าลูกเศรษฐีที่ถูกพลัดพรากตั้งแต่เล็ก จะเติบโตมากับวัด และมาพบรักกับสาวสวยผู้เพียบพร้อมทั้งฐานะและชาติตระกูล

ตัวอย่าง...
“หลานยาย!”

“คุณยายครับ” กันต์ก็กอดผู้เป็นยายตอบและพลอยน้ำตาไหลตามไปด้วย

ต่อมาชายหนุ่มก็เขยิบไปกราบเท้าบิดากับมารดาบ้าง...ชรัณกรกับธมลวรรณลูบศีรษะลูกชายพร้อมกัน ผู้เป็นมารดาร้องไห้ด้วยความตื้นตันใจอย่างที่สุด พร้อมกับดึงเขาเข้ามากอด

“ชนกันต์ลูกแม่ แม่รักลูกนะ”

“ผมขอโทษนะครับคุณพ่อคุณแม่ ที่ผมเคยคิดว่าคุณพ่อกับคุณแม่เป็นคนเอาผมไปทิ้งเพราะไม่ต้องการผม วันนี้ผมได้รู้ความจริงแล้วว่าคนที่ทิ้งผมไม่ใช่คุณพ่อและคุณแม่ แต่เป็นคุณลุงวัฒน์” กันต์เอ่ยไปน้ำตาก็ไหลพรากด้วยความรู้สึกผิด

ชรัณกรส่ายหน้าเบาๆ เขาเข้มแข็งพอที่จะไม่ร้องไห้ตามลูกกับภรรยา

“ไม่เป็นไรเลยลูก พ่อกับแม่เข้าใจ เป็นใครก็คิดเหมือนลูกกันทั้งนั้น ถ้าได้ตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับลูกพ่อ...แต่พ่อกับแม่อยากให้ลูกรู้ไว้อย่างหนึ่ง ว่าพ่อกับแม่รักลูกมาก ไม่มีทางที่พวกเราจะเอาลูกไปทิ้งแน่นอน”

“ครับ ตอนนี้ผมรู้แล้วครับ ว่าผมเข้าใจผิดมาตลอด”

“แม่อยากให้ลูกอโหสิกรรมให้คุณลุงวัฒน์ได้มั้ย” ธมลวรรณบอกแกมขอร้อง

ผู้เป็นลูกชายพยักหน้าพลางปาดน้ำตาทิ้ง

“ได้ครับคุณแม่ ผมจะอโหสิกรรมให้คุณลุงวัฒน์”

“ดีมากจ้ะ หลานยาย หลานทำถูกแล้ว” คุณหญิงกรองทิพย์ยิ้มพอใจ ก่อนจะปาดน้ำตาทิ้งเช่นกัน

ทุกคนที่เห็นภาพกันต์กราบเท้าบิดามารดาและยาย ต่างก็รู้สึกซึ้งใจและร้องไห้ตามกันไป บางคนไม่ได้ตั้งใจที่จะร้องไห้แต่น้ำตาไหลออกมาเอง คงเป็นเพราะตื้นตันแทนครอบครัวของชรัณกรกระมัง