เพลิงหลงพราย (ตอนพิเศษในเล่ม)

เมื่อจอมขมังเวทย์ที่ตั้งใจว่าจะครองตัวเป็นโสดได้พบกับพรายสาวที่แอบหนีขึ้นมาบนโลกมนุษย์เข้า จุดเปลี่ยนของเขาชีวิตจึงเริ่มขึ้น แรกพบสะดุดตา ต่อมาสะดุดใจ ต่อไปหลงใหลจนโงหัวไม่ขึ้น
.
.
ซ่าา!
สองขาแกร่งก้าวขึ้นจากคลองน้ำซึ่งเป็นจุดตื้นเขินเพียงหัวเข่า ข้างหน้านี้เป็นสวนกล้วยของเขาและเป็นทางตัน ลำคลองกลางหมู่บ้านที่ไหลเป็นทางยาวจบแค่ท้ายสวนกล้วยของเขานี้

ซ่าา!
เพลิงหันกลับไปยังจุดที่ได้ยินเสียงน้ำเคลื่อนไหว ศีรษะทุยของสาวน้อยนางหนึ่งปรากฏขึ้นห่างจากจุดที่เขายืนอยู่พอประมาณ จุดนั้นเป็นน้ำลึกพอให้คนได้ลอยคอ

“...เอ๋? ทำไมเขาอยู่ที่เดิมล่ะ” พรายน้อยเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อปะทะสายตากับเขาพอดิบพอดี เธออุตส่าห์ปล่อยให้เขาขึ้นจากน้ำไปสักพักแล้วเธอจะแอบตามเขาไปเงียบ ๆ แต่ไหงตอนนี้เขาถึงอยู่ที่เดิมล่ะ

ต้องทำตัวให้เหมือนคนที่นี่!

อย่าให้เขาจับได้ว่าเราเป็นพรายเด็ดขาด!

สมองอันน้อยนิดของพรายสาวพยายามนึกถึงตำราเรียน

“ตามกูมาทำไม” ดวงตาคมดุตวัดมองเจ้าของใบหน้าขาวซีดด้วยความไม่ชอบใจ ริมฝีปากหนาเริ่มบริกรรมคาถาบทหนึ่ง ทว่ายังไม่ทันที่เขาจะได้ทำอะไร เสียงใสเจื้อยแจ้วของคนที่คิดว่าเป็นภัยก็แทรกขึ้น

“สายชลมาหาปลาค่ะ”

หืม?
คำตอบของพรายสาวทำคิ้วเข้มเลิกขึ้น คิดจะหลอกคนอย่างเขาหรือไง อีผีเผือกตัวซีดนี่เป็นผีแน่นอน!

“นั่นไงคะ ปลาตัวใหญ่ที่สายชลว่ายตามมา” เสียงใสเอ่ยต่อพร้อมชี้นิ้วมายังเขา ไม่สิ เยื้องกับจุดที่เขายืนอยู่มีลำน้ำเล็ก ๆ ขนาดเซาะพื้นดินจนชุ่ม ตรงนั้นมีปลาช่อนตัวใหญ่เท่าลำแขนของเขาดิ้นไปมา เหมือนมันจะกระโดดขึ้นเหนือผืนน้ำแต่ตกลงแถวนี้

แต่ว่า... ตอนนั้นเองที่เพลิงรู้สึกว่ากลางลำตัวเขานั้นเย็นวาบ

ฉิบหาย! ผ้าขาวม้าเขาหายไปไหน!
__________

***มีตอนพิเศษในเล่ม 10 ตอน***
***คุณนักอ่านสนับสนุนผลงานผ่านหน้าเว็บจะจ่ายในราคาที่ถูกกว่า Apple นะคะ***
***อย่าลืมอ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ // ขอบพระคุณมาก ๆ ค่ะ***