love me love my dog รักนี้ที่แท้ทรู

คำโปรย

ครื้น..ซ่า!!!!!
ฟึ่บ! ฟิ้ว!!
เปี้ยง! ปร้าง!!..
ทั้งเสียงฟ้าร้องและฟ้าผ่าเป็นครั้งคราวเร่งถี่มา ไหนจะสายฝนซัดกระหน่ำสาดลงมากระทบเข้าทั้งตัวทั่วหน้า ทุกคนรวมทั้งเทร์มองลงไปยังน้ำป่าที่ไหลลงจากเทือกเขาด้านบนสุด ซึ่งเชี่ยวกรากไปกระทบโขดหินโสโครกก้อนน้อยใหญ่รอบทิศทางจนน้ำแตกกระเซ็นกระดอนกระเด็นไปทั่วอย่างบ้าคลั่ง พวกที่มาส่งเทร์ล้วนลอบกลืนน้ำลายเมื่อมองไปเห็นภาพอันสยดสยองของน้ำหลากไหลกลืนกินทุกสิ่งกวาดเรียบให้จมดิ่งไปอยู่ใต้นที
“ระวังตัวด้วยนะครับคุณเทร์ ดูท่าน้ำจะไหลเชี่ยวน่าดูเลย!”
น้าเชิดที่ก่อนหน้าทำหน้าที่ประสานงานให้กับเทร์ในทุกสิ่ง แม้นจะค่อนข้างมั่นใจสูงมาก ว่าคุณเทร์จะต้องสามารถขึ้นไปช่วยคนกับสุนัขที่ติดอยู่บนถ้ำนั้นลงมากันได้แน่
เขามองจ้องตากันกับคุณเทร์ ลูกชายคนเดียวของเจ้านายตนด้วยความเป็นกังวล พร้อมกับจับสองข้างของเรือวิบางลำสีส้มที่เทร์นั่งอยู่เอาไว้ให้มั่น
“ผมไม่เป็นไร ปล่อยเรือออกได้เลยครับน้าเชิด!”
“ขอให้โชคดีและปลอดภัยครับคุณเทร์!”
น้าเชิดบอกพลางปล่อยให้เรือวิบากลำนั้นไหลตามลงไปพร้อมกับสายน้ำป่าที่มาจากทางลาดชันบนเทือกเขาสูง
เรือวิบากลำสีส้ม ซึ่งมีเทร์นั่งอยู่ด้านในถูกสายน้ำพัดลงไปหาแอ่งของก้นกระทะ ณ เบื้องล่างด้วยความท้าทาย น้ำจากทั่วทุกทิศกระโจนกระเด็นโหมเข้ามาโดนหน้าหูตาจมูกเทร์ ไหนจะยังสายฝนที่ตกกระหน่ำลงมาดั่งพายุคลั่ง ท้องฟ้ากึกก้องกัมปนาทคำรามควบคู่มากับเสียงลมหวีดร้อง
ทางข้างหน้าดูจะมืดครึ้มสภาพอากาศสิ่งรอบตัวล้วนไม่เป็นใจ ไหนเทร์ยังจะต้องใช้ไม้พายสองด้านคอยปัดพาเรือตนเองหลบโขดหินโสโครกก้อนน้อยใหญ่มากมาย และต้นไม้กิ่งไม้สิ่งมากมายที่สายน้ำพัดพาเรือวิบากตรงเข้าไปปะทะ
แต่ด้วยความชำนาญการอย่างมืออาชีพ เนื่องเพราะถูกฝึกให้ล่องแก่งโดยเรือวิบากมาโดยตรง จึงทำให้เทร์สามารถหลบทั้งโขดหินโสโครก กิ่งไม้ต้นไม้และขอนไม้ที่โดนสายฟ้าผ่าฟาดหักจนกิ่งก้านลำต้นโค่นไหลมากับสายน้ำพัด
ทั้งเนื้อตัวเทร์เปียกชุ่ม เพราะโดนทั้งน้ำจากสารพัดทิศทางที่เรือเซซัดกระเด็นเข้าหา และจากคลื่นลมฝนพายุที่ยังตกลงมาไม่ลืมหูลืมตา..ท้องฟ้ามืดมัวแต่ด้วยความชำนาญทางทำให้เทร์รู้ว่าไอ้ปากทางเข้าถ้ำนั้นมันอยู่ที่ตรงจุดไหน พวกที่ลงมาส่งเทร์ยังไม่ถึงก้นกระทะได้แต่ยืนรอลุ้นใจระทึกเมื่อเห็นน้ำเชี่ยวกราดพัดพาเรือวิบากลูกการเมืองใหญ่เข้าหาโขดหินทั้งสารพัดภัยสิ่งกีดขวางที่มากับน้ำ
พอมาถึงใกล้จุดที่เทร์จะต้องปีนไต่เขาขึ้นไปหาปลาทูและน้องหมาด้านบนถ้ำ เป็นจุดที่เทร์จะต้องได้จอดเรือวิบากของตนไว้พาดกับกิ่งไม้ หรือไม่ก็นำมันค้างไว้ที่บนโขดหินซึ่งน้ำพัดผ่านไปยังไม่ถึง
ซึ่งเทร์มีโอกาสจอดเรือวิบากลำนี้ได้เพียงแค่ครั้งเดียว เพราะถ้าหากเทร์ทำพลาด เขาจะถูกสายน้ำเชี่ยวกรากที่ไหลลงมาจากเขาที่สูงพัดพาเรือออกไปไกล ห่างจากจุดที่จะต้องหยุดเรือแล้วไต่เขาปีนป่ายขึ้นไปช่วยปลาทู..
ฟึ่บ!
ปืนฝาตรงปลายแหลมโค้งเป็นสมอเรือมีลวดสลิงเชื่อมต่อไว้ที่ตรงหัวเรือวิบาก ถูกเทร์ยกขึ้นเล็งท่ามกลางพายุซัดกระหน่ำ ก่อนจะเหนี่ยวไกไปให้ตะขอของมันไปเกาะเกี่ยวไว้กับกิ่งต้นไม้สูงที่น้ำกำลังจะพัดผ่าน
ฟึ่บ!
ในช่วงจังหวะนั้นเอง เทร์กระโดดออกจากเรือวิบากไปยืนอยู่บนโขดหินข้างต้นไม้สูงที่เขาเล็งเชือกสลิงยิงไปให้เกี่ยว
ร่างสูงใหญ่ที่ยืนปะทะเข้ากับคลื่นพายุฝนบ้าคลั่งหวดตกกระทบปิดหูปิดตาเทร์ไปแทบมองไม่เห็นทางถ้าเขาไม่สวมแว่นตาดำน้ำกันเอาไว้ก่อนหน้า เทร์รีบเอี้ยวตัวไปคว้าเอาเชือกสลิงซึ่งยึดพันเกี่ยวเรือไว้กับต้นไม้ เขายืนต่อสู้ปะทะกับลมฝน เพื่อดึงเรือขึ้นจากสายน้ำไหลเชี่ยวกราก แล้วยกห้ามมันขึ้นไปวางเก็บไว้บนที่สูง….
พงไพรรอบหุบเขาที่เคยเงียบสงบเจอเข้ากับพายุคลั่งพัดกระหน่ำน้ำเชี่ยวกรากเป็นทางยาวรอบทิศกวาดเรียบเอาทุกสิ่งอย่างให้จมมิดหายไปต่อหน้าเทร์ เม็ดฝนลมฟ้าที่ตกลงมาปะทะร่างเทร์อย่างต่อเนื่อง มันไม่ได้ง่ายที่เขาจะทรงตัวให้ยืนหยัดอยู่ได้โดยไม่ถูกลมกระชากให้พัดปลิวร่วงลงไปในสายน้ำที่ไหลเชี่ยว เทร์ต้องฝืนยืนอยู่ให้มั่นไม่ให้ตนเองถูกพายุพัดตกจากโขดหินแล้วไถลลงไปตามน้ำ..เทร์ทุลักทุเลดันเรือขึ้นไปซ้อนไว้ด้านบนกิ่งไม้ใหญ่เหนือระดับน้ำได้สำเร็จ เขาใช้เชือกผูกมัดเรือวิบากตนติดกับต้นไม้ ชายหนุ่มปลดล็อคเชือกสลิงที่ติดอยู่ด้านหน้าใต้ท้องเรือให้มันวิ่งผ่านกลับเข้าคืนสู่ลำปืนผา
ซั่ด! ซ่า!!!!
“บ้าฉิบ!”
เทร์สบถเมื่อเขาแหงนเงยหน้ามองไปบนเขา เพื่อจะมองหาปากทางเข้าถ้ำ แต่กลับโดนฝนตกกระทบเข้าที่หน้าหล่อเจ้าตัวเสียไม่ยั้ง จนเทร์แสบร้อนไปทั้งหน้าและลำคอ…
ฟึ่บ!
เทร์ยิงปืนหน้าผาลูกดอกเหล็กสมอที่พ่วงสายสลิงไปเกาะเกี่ยวเข้ากับลำท่อนไม้ใหญ่ยืนต้นตรงหน้าถ้ำที่กิ่งก้านสาขาของมันได้บดบังเกือบจะปิดทางหน้าถ้ำไปจนมิด หากผู้ไม่รู้ทางและไม่เคยมาก็อาจไม่ทราบเลยด้วยซ้ำว่าด้านบนนั้นมันมีปากทางเข้าถ้ำอยู่..
เทร์แหงนเงยใบหน้าหล่อปะทะเข้ากับเม็ดฝนนับพัน ๆ เม็ด ที่ไม่ต่างอะไรกับการตกลงมาตบหน้าเขาซ้ำ ๆ ครั้งแล้วครั้งเล่า..
สองเท้าเทร์ที่เหยียบลงไปบนโขดหินโสโครกซึ่งลื่นจัด ในขณะสองฝ่ามือหนาเทร์จับเส้นเชือกสลิงที่คล้องไว้บนหัวเข็มขัดที่รัดเอวของตนเอาไว้แน่น และสุดปลายด้านบนก็คล้องพันกันไว้กับกิ่งก้านสาขาใหญ่ของต้นไม้หน้าถ้ำ หากพลาดพลั่งหรือเชือกสลิงขาดอาจตกไปกระทบเข้ากับชะง่อนหินโสโครกหรือไม่ก็โดนพัดหายไปกับสายน้ำเชี่ยวตรงเบื้องล่าง
เทร์พยายามไต่ปีนขึ้นที่สูงชัน เยียบลงไปบนก้อนหินโสโครกที่ทั้งลื่นทั้งขรุขระ เพราะมีฝนตกลงตลอดการปีนป่ายของเขาตลอดเส้นทางที่เต็มไปด้วยอุปสรรคมากมาย…

<ปลาทู พากย์>
ผมนั่งกอดเข่าติดฝนอยู่ด้านในหน้าปากถ้ำแบบนี้น่าจะหลายชั่วโมงแล้ว โทรศัพท์ผมก็ไม่ได้หยิบติดตัวเอามาด้วย ถึงเอามา เสียงฟ้าผ่าฟ้าร้องดังสนั่นกันขนาดนั้น ผมคงไม่กล้าเปิดเครื่องเพื่อล่อฟ้าผ่า
ผมคิดว่าป่านนี้ไอ้โอมมันคงรู้แล้วว่าผมกับเจ้าสามตัวกำลังติดฝนอยู่ในที่ไหนสักแห่ง..
ภายในใจผมภาวนาอยากให้มีคนเข้ามาพาผมกับหมาทั้งสามออกไปจากที่นี่ให้เร็ว ๆ
ผมเริ่มหวาดกลัวความมืดและเสียงฟ้าร้องคำราม รวมทั้งความชื้นแฉะภายในถ้ำ
แต่สิ่งที่น่ากลัวเสียยิ่งกว่าเมื่อมองออกไปนอกปากถ้ำ ก็คือสายน้ำเชี่ยวกรากตรงด้านล่างนั่นที่มันพัดพาเอาทุกสิ่งอย่างกลืนหายจากด้านบนให้ไหลรวมลงไปกองกันไว้ที่ตรงแอ่งก้นกระทะเบื้องล่างนั่น
ฝนตกหนักมากขนาดนี้ ผมคาดว่าไอ้โอมกับคนอื่น ๆ คงโดนเจ้าหน้าที่ของเขตอุทยานพาขึ้นไปหลบฝนหนีน้ำท่วมกันบนที่สูงแล้ว..
ฟึ่บ! ฟึ่บ
แสงของโคมไฟแวบ ๆ แวม ๆ ส่องเข้ามาปะทะหน้าผมจนผมแสบตาต้องหลับตาหนี
โฮ่ง! โฮ่ง! โฮ่ง!
เจ้าโกลเดินทั้งสามตัวมันเห่าขึ้นทักไปพร้อมกัน เมื่อพบเข้ากับสิ่งแปลกปลอมที่จะไต่ขึ้นมาจากตรงทางขึ้นเขา เพื่อเข้าปากถ้ำ…
พลั่ก!
ตัวที่เปียกโชก ยังกับมนุษย์กบในตำนาน สภาพแบกเป้สะพายหนังกันน้ำ กับชุดดำน้ำรัดรูปสีดำของมัน ซึ่งมีเสื้อชูชีพสวมทับรัดอยู่บนตัว
ฟึ่บ!
คนตรงหน้าถอดแว่นตากันน้ำขนาดใหญ่ของเขาออก ก่อนที่ร่างกายเปียกโชกและโรยราจะก้าวขาเดินเข้าถ้ำตรงเข้ามาหาผม..
“มึงเป็นอะไรไหม! เจ็บตรงไหนบ้างไหมทู!?”
ในทันทีที่คนตรงหน้ามันถอดหน้ากากที่เป็นแว่นตาดำน้ำออก ทำให้ผมรู้ว่ามันคือไอ้เทร์
คำถามพร้อมกับแววตาห่วงใยเพียงชั่วครู่ถูกส่งเข้ามาเวลาไอ้เทร์มันสบตามองมาที่ผม
“อะ…ไอ้เทร์!?” ผมมองมันอย่างไม่เชื่อตาตัวเอง ความจริงผมก็ยังแอบหวังว่าไอ้โอมมันจะพาเจ้าหน้าที่ป่าไม้ของเขตอุทยานขึ้นมาค้นหาผมที่บนถ้ำนี้ ถ้าหากว่าโอมมันรู้ว่าผมกับเจ้าสามตัวซวยติดอยู่ที่ด้านในถ้ำ..
“เอ่อ!...ไอ้.. ไอ้เทร์..มึงมาได้ไง!?” แค่เห็นหน้ามันเสือกดันมาโผล่ขึ้นในตอนที่ผมต้องการขอความช่วยเหลือจากคนอื่นๆมากที่สุด ผมก็ยังตกใจมากอยู่แล้ว ไหนจะยังแววตาห่วงใยอันแปลกประหลาดที่จ้องมองมาที่ผมของไอ้เทร์มันอีกล่ะ..
ภาพเหตุการณ์ที่มัวเพราะเม็ดฝน ทำให้ผมรู้สึกเหมือนโดนตีเข้าที่หัว ทำผมมึนกับสถานการณ์ตรงหน้าไปซะหมด