น่านฟ้าอิงดาว

“เขาบอกว่าถ้าหากเราโกหกหนึ่งครั้ง ก็ต้องโกหกไปเรื่อยๆ แล้วแบบนี้คุณอิงต้องโกหกไปอีกกี่ครั้งครับ”
เสียงนุ่มของคนที่เดินเคียงข้างเอ่ยถาม ระหว่างเดินไปยังรถ ดวงตาคมกริบทอดมองไปยังบ้านข้างๆ ซึ่งกำลังจัดปาร์ตีกินดื่มกันอย่างสนุกสนาน พบว่าทางนั้นก็กำลังมองมาทางพวกเขาเช่นกัน
อิงดาวหลุบสายตามองมือตนเอง ฉับพลันอุณหภูมิในร่างกายที่เริ่มสูงขึ้นราวกับจับไข้ เมื่อถูกมือหนากอบกุมมือเธอเอาไว้แล้วเขี่ยฝ่ามือนุ่มนิ่มเล่นตลอดทาง
“อิงขอโทษนะคะ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวจริง ๆ อิงจะไม่รบกวนคุณหมออีกแล้วค่ะ”
เธอลอบถอนหายใจแล้วดึงมือออก แต่เขากลับจับมือเธอกุมเอาไว้แน่นกว่าเดิม อิงดาวเงยหน้ามองใบหน้าคมอย่างไม่เข้าใจ
ส่วนเขาก็กำลังมองลงมาที่เธอเช่นกัน ดวงตาคมกริบที่แสนคุ้นเคยทอแสงประกายอบอุ่น จนเจ้าของมือเล็กหัวใจกระหน่ำเต้นแรงออกนอกหน้า
“ปล่อยมืออิงเถอะค่ะ ไม่มีใครมองแล้ว” แม้รู้สึกเสียดายแต่เธอกำลังรบกวนเขามากเกินควรแล้ว
“ถ้าโกหกแล้วมันไม่ดี ทำไมเราไม่ลองมาเป็นแฟนกันจริงๆ ไปเลยล่ะครับ”