SET รวมเรื่องสั้นชุด รอยฝัน

รวมเรื่องสั้นชุด 1 รอยฝัน - อาริตา
1 โปสการ์ด
2เธอ...เขาผู้หญิงคนนั้น
3 แล้วจะลืมว่าเคยพบกัน...แล้วจะลืม
4 ขอเขียนถึงความรักอีกสักครั้ง
5 นิยายรักร้างและรานร้าว
6 หอมกลิ่น(พ่อ)กระดังงา



โปรย โปสการ์ด อาริตา

ระวีพาเธอมาดูแสงเหนือThe Northern Lights หรือแสงออโรร่า Aurora Borealis ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ ลำแสงสีเขียวอ่อนๆ ปนเหลืองและขาวพาดผ่านท้องฟ้าจากทิศตะวันออกไปยังทิศตะวันตก ความยาวของแสงนับเป็นหมื่นๆ กิโลเมตร แสงนี้เปลี่ยนไปมาได้และเคลื่อนที่ได้ เหมือนการเริงระบำแสงบนฟากฟ้าที่ไม่ต้องมีคนไปควบคุม ถือเป็นปรากฏการณ์อันงดงาม
ระวีอยากจะเรียกลำแสงส่องสว่างนั่นว่าเป็น “มิราเคิล” หรือปาฏิหาริย์ และเขาเชื่อว่าความรักก็มีปาฏิหาริย์ของมันเอง


โปรย เธอ...เขา...ผู้หญิงคนนั้น –อาริตา

“ฉันอาจจะบกพร่อง” เธอพูดต่อมาเสียงยิ่งแผ่วเบาลงไป “คุณอาจจะไม่อบอุ่นพอเมื่ออยู่กับฉัน แต่กับผู้หญิงคนนั้น…หล่อนร้อนนัก…คุณอาจจะพอใจ”
“คุณไม่มีความสุขเวลา “นอน” กับฉันใช่ไหมคะ”
“วี…” เขาคราง เมื่อเธอโพล่งออกมาในที่สุด แล้วก็ดึงเธอมาโอบกอดเอาไว้ แม้มันจะเป็นความจริงเขาก็จะพูดไม่ได้ เขาต้องไม่ให้เรื่องเพศร้อนแรงเต็มอิ่มนั่นมาทำลายชีวิตครอบครัวของเขาให้พังลงไป
“ชู้” ก็เป็นเพียงสิ่งชื่นเชย แต่ไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้ชีวิตเปี่ยมล้นไปด้วยความสุข ปัจจัยแค่นั้นไม่เพียงพอแน่… เขาเองก็ยังแสวงหาเพศรสได้จากเธอผู้หญิงที่เป็นเมีย ได้อย่างถูกต้องไม่ต้องหลบซ่อน แอบลักกินขโมยกินอีกด้วย แม้มันจะชืดชาไปสักนิด แต่เขาก็เป็นคนเลือกที่จะกินรสนี้มาแต่แรกเองนี่นา ไอ้ประเภทรสจัดตะหากที่ไม่คุ้นกับระบบในตัวเขาเพียงแค่นี้ก็ทำเอาเขาย่ำแย่


โปรย แล้วจะลืม...ว่าเคยพบกัน แล้วจะลืม

ต้องลืมให้ได้
เธอรู้ต่อไปอีกด้วยว่าเขาคงจะไม่ย้อนกลับมาที่นี่อีก เหมือนๆ กันกับเธอ ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย แล้วเธอก็เฝ้าหวังเอาไว้เงียบๆ ว่าสักวันเมื่อเขาเดินผ่านแผงหนังสือ เห็นผลงานเล่มเล็กๆ ชื่อนี้ เห็นชื่อของเธอเขาคงจะหยิบไปอ่าน เพื่อจะได้รู้ซึ่งว่ารสชาติของการจะต้องลืมทั้งที่ไม่อยากจะลืมนั้นมันขมขื่นเพียงใด
ขมในอกทั้งที่ยิ้มกำลังเต็มดวงหน้า แล้วความรักกำลังเบ่งบาน…เพียงแต่ในดวงใจดวงนี้มีซอกมุมเล็กๆ สำหรับจะเก็บผู้ชายอีกสักคนเอาไว้เพื่อความทรงจำที่แสนดี…สำหรับการพบกันที่มาถึงสายเกินไป…



โปรย ขอเขียนถึงความรักอีกสักครั้ง อาริตา

“ฉันไม่น่าจะไปพบกับเขาอีก เอาเถอะ คงจะยังไม่สายเกินไป… เพราะมันจะไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย นอกเสียจากเขาจะเจ็บปวดมากขึ้น ฉันจะไม่ยอมรับนัดของเขาอีกแล้ว จบสิ้นกันทีถ้าปลายเขาสมัครใจเรียกว่ามันเป็นความรัก ฉันก็จะขอพูดถึงเขาครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย ฉันเคยรัก…เคยชอบ…แต่เขาไม่ใช้ผู้ชายที่ฉันจะร่วมหัวจมท้ายด้วย ไม่ใช่เด็ดขาด ฉันแต่งงานแล้วมีหน้าที่ของภรรยา ของแม่ มีความรักที่แท้จริง ที่ผ่านๆ มาน่ะมันก็แต่เรื่องเพ้อฝันของผู้หญิงอ่อนวัยเท่านั้นเอง”



โปรยนิยายรักร้างและรานร้าว อาริตา

นิยายรัก...ร้าง...และรานร้าว
เพลงแห่งความหลังของเขากับเพ็ญ…ชีวิตเสี้ยวหนึ่งของเราสองไปพ้องพานกับเพลงนั้นอย่างไม่น่าจะเชื่อ
…หนาวลมเย็นยิ่ง เราอิงซบกันดวงจันทร์คล้อยต่ำ คืนนั้นยังจำฟากฟ้าราตรีที่มีจันทร์ฉาย ไฉนมาลืม รักเราเคยสร้างริมฝั่งเชียงรายเมื่อคืนเดือนหงาย นิยายสวาทบาดหัวใจไม่ลืม…
รถแล่นเลยหลับทิ้งห่างออกมา กับนิยายรักบทเก่า…กับความเยาว์วัยของหญิงสาวคนหนึ่งที่มีความฝันเปี่ยมล้น กับผู้ชายที่เหมือนเงาลางเลือนในสายลมหนาว…
เพ็ญรู้ว่าหล่อนได้ทอดทิ้งชายคนนั้นเอาไว้ที่เมืองเชียงราย…
ทิ้งไว้กับนิยายรักบทเก่า…นิยายที่เป็นอดีต
มันก็แค่นิยายเพ้อฝันเรื่องหนึ่ง นิยายที่จบลงด้วยการจำพราก…
มันก็เท่านั้นเอง


โปรย หอมกลิ่น(พ่อ)กระดังงา


ขิมแก้วว่าเขาคงสูงสักหกฟุต อือม์…หล่อนต้องรีบบันทึกสถิติใหม่ไว้ด้วยว่าผู้ชายไทยเจนฯใหม่สูงยาว ชวนมอง
ผิวขาวอมชมพู ผิวแบบนี้ขิมแก้วเชื่อสนิทเลยว่าเพิ่งผ่านการอบผิวมาจากเมืองนอกแน่ๆ ก็ปกติผิวคนไทยที่ขาวๆ อย่างดีก็ออกมาปนเหลือง
เลื่อนไปดูดวงตาอีกนิด หมอนี่มีเชื้อจีนแน่ๆ ไม่ถึงกับเป็นเม็ดก๋วยจี๊ ไม่เป็นเส้นระนาบ แต่ไม่ค่อยจะมีเล่าเต๊ง เป็นดวงตารีๆ เหมือนเม็ดถั่ว…อาจจะถึงกับเม็ดอัลมอนด์อย่างสำนวนนิยายรักโรมานซ์ที่พูดถึงหนุ่มหล่อทั้งหลายแหล่ ดวงตานั่นดำสนิทเหมือนคิ้วหนาเข้มและผมดกยาว แต่ความหน้าตาดีของเขาช่วยลดให้ผมยาวๆ นั่นไม่ได้ดูน่าเกลียด
มีสิ่งหนึ่งที่ขิมแก้วอยากจะเอื้อมมือไปสัมผัสลูบคลำเหลือกำลังก็คือไรหนวดครึ้มๆ นั่น เขาอาจจะไม่ได้โกนหนวดเมื่อตอนเช้าเพราะความรีบร้อน หรือจงใจจะไว้ให้ดูเป็นเสน่ห์กับตัวเองก็ตามที แต่ก็ชวนให้ผู้หญิงมองแล้วน้ำลายหก
น้ำลายของขิมแก้วนี่แหละที่เจียนๆ จะหกอยู่แล้ว