บ่วงรัก เสน่หา

“ไหนนะ...เมื่อกี้คุณว่าไงนะ พูดอีกทีสิ” คำถามที่ดังขึ้นของแมทธิวทำเอาวิรันจำต้องแน่นิ่งอยู่กับที่เพราะเกรงว่าเขาจะทำอะไรเธอมากไปกว่านี้
“พูดสิ! ผู้หญิงปากกล้าคนเมื่อกี้หายไปไหนแล้ว ผมบอกให้พูดไง!” สิ้นเสียง มือหนาอีกข้างก็จัดการบีบแก้มเนียนเพื่อบังคับให้ร่างเล็ก ที่ยังคงปิดปากเงียบสนิทพูดตามที่เขาสั่ง
“ดี! เงียบให้ได้ตลอดรอดฝั่งก็แล้วกัน อย่าให้ผมได้ยินเสียงของคุณแม้แต่นิดเดียว” จบประโยดร่างสูงก็จัดการฝั่งหน้าลงไปที่ซอกคอนุ่มพร้อมกับฝากร่องรอยความโกรธเอาไว้หลายแห่งจนหญิงสาวปวดร้อนไปทั่วร่างและเริ่มออกตัวดิ้นหาทางรอดอีกครั้ง
“ยะ...อย่า!” ยิ่งร้องห้ามก็เหมือนเสียงสร้างความสนุกสนานแก่อีกคนเป็นอย่างมาก มือหนาที่กำลังทำท่าว่าจะแหวกคอเสื้อของหญิงสาวให้ออกจากกันหยุดชะงักพร้อมกับมองร่างเล็กด้วยความรู้สึกเหมือนผู้ชนะ
“คุณไม่มีวันหนีผมพ้น ต่อให้ตาย วิญญาณของคุณก็ต้องอยู่ที่นี่ จำไว้!!” ชายหนุ่มทิ้งท้ายเอาไว้ด้วยประโยคที่แสนเย็นชา ก่อนบทบรรเลงแห่งความเกลียดชังจะเริ่มต้น