คุณเป็นเจ้าพ่อร้ายแต่ไม่ใช่เจ้าหัวใจฉัน

“ชุดเปียกหมดแล้ว เปลี่ยนเองไหวไหม”
เธอสบตาเขานิ่ง ก่อนถามว่า
“แล้วถ้าขวัญตอบว่าไม่ไหวล่ะ พี่ชัชจะช่วยเปลี่ยนชุดให้ขวัญเหรอ”
เขาสบตาเธอนิ่งเหมือนกัน แล้วก็นึกไปถึงตอนนั้น ที่เพื่อนของเขากำลังจะจูบเธอ นาทีนั้นเขาแทบจะไปชกหน้าไอ้เพื่อนเวรของเขาให้หน้าแหก เขาโมโหมากอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ใจมันก็ร้อนรุ่มดั่งไฟสุม และตอนนี้มันก็ยังร้อนรุ่มอยู่เมื่อมองริมฝีปากจิ้มลิ้มของเธอ
“ก็ลองตอบมาก่อนสิ”
หัวใจดวงน้อยของจอมขวัญเต้นระรัว ก่อนจะตอบว่า
“ขวัญ ขวัญรูดซิปข้างหลังไม่ถึง”
“เข้ามาใกล้ๆสิ พี่จะรูดซิปให้”
เธอขยับเข้าไปใกล้เขาอีกนิด แล้วคนตัวโตสูงใหญ่ก็โอบกอดเธอเอาไว้ หายใจรดต้นคอของเธอ ก่อนจะเอื้อมมือไปรูดซิปให้เธอช้าๆ ด้วยมืออันสั่นๆ แล้วดูเหมือนว่ามันจะรูดยากเสียด้วย เขาก็พยายามรูดขึ้นลง มันก็ติดๆอยู่
“มันต้องรูดลงค่ะพี่ชัช” เธอเองก็บอกเขาเสียงสั่นพร่า
“โอเค พี่จะค่อยรูดลง” ทว่าเขาต้องสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ แล้วก็ได้สูดกลิ่นหอมๆจากกายเธอเขาไปจนใจชายปั่นป่วนไปหมด
‘กลิ่นของสาวน้อยบริสุทธิ์ มันช่างยั่วใจเขานัก’
แคว่ก!
‘บ้าชิบ เขารูดลงไปถึงไหนล่ะเนี่ย’
แล้วพอขยับตัวขยับหน้าออก ริมฝีปากของทั้งคู่ก็แทบจะชิดกัน ชัชววินก็อ้อยอิ่งอยู่แบบนั้น สุดท้ายก็ห้ามใจไม่ไหวกับความเย้ายวนตรงหน้า จึงค่อยๆประทับริมฝีปากลงมาบนเรียวปากสีพีชฉ่ำวาวนั้น