SET มั่นใจในรัก

หนังสือเซตนี้มีทั้งหมด 3 เรื่อง คือ

มั่นใจว่าใช่เธอ
พอใจที่มีเธอ
ไม่มีวันไหนที่ไม่รักเธอ

จากสองนิยายรักขายดีในเมพและอีกหนึ่งเรื่องรักขนาดสั้นในรุ่นลูก มาจัดรวมเป็นเซตไว้ด้วยกัน
เริ่มจากเรื่องรักของท่านประธานล่มฟ้ากับซินเดอรเรลล่าที่ชื่อว่า สกาว ในเรื่อง มั่นใจว่าใช่เธอ

ตั้งแต่เล็ก สกาวเป็นลูกชังที่โตมาด้วยมือตายาย
เป็นพี่ที่ต้องเสียสละทุกอย่างให้น้องสาว
แต่พอโตขึ้นกลับเป็นเธอที่ต้องรับภาระดูแลคนทั้งบ้าน
วันหนึ่ง ฟ้าส่งเจ้าชายเข้ามาในชีวิต
ผู้ชายรูปหล่อที่ทำเธอตะลึง ตั้งแต่ครั้งแรกที่สบตาเข้มคู่นั้น
เขาร่ำรวยและมีสถานะเป็นเจ้านาย และเป็นผู้ชายที่น้องสาวเธอหมายปอง
ถ้านี่เป็นเทพนิยาย
สกาวก็ควรจะหลุดพ้นจากชีวิตขมขื่นนี่สักที
เมื่อผู้ชายคนนั้นดึงเธอไปอยู่ข้างตัว
อนิจจา!
ล่มฟ้าหาใช่เจ้าชายไม่ แต่เป็นผู้ชายเจ้าเล่ห์ ชอบหว่านเสน่ห์ และค้ากำไรเกินควร
-------------------------
ต่อด้วยเรื่องของอติราช เพื่อนสนิทของล่มฟ้าที่มีค่ำคืนเร่าร้อนกับสาวงามแปลกหน้า ในเรื่อง พอใจที่มีเธอ

คาสโนว่าฆ่าไม่ตายอย่างอติราช ผู้ผ่านสนามรักกับสาวงามมาแล้วอย่างโชกโชน รู้สึกว่างโหวงในใจแปลกๆ อาการนี้เกิดขึ้นมาสักพักแล้ว น่าจะนับตั้งแต่เช้าวันที่เขาตื่นขึ้นมาลำพังในห้องพักโรงแรมหรู แล้วใครบางคนหายตัวไปเฉยๆ

ทั้งที่ผ่านคืนเร่าร้อนมาด้วยกันแท้ๆ แต่ไม่รอทำความรู้จักกันเพิ่มเติม กลับหนีหายไปไม่ร่ำลา

เขาไม่ได้ติดใจลีลารักระดับอนุบาลของเธอหรอกนะ ก็แค่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนร้องไห้ซาบซึ้งกับบทรักของเขาแบบนั้นมาก่อน มันสะกิดใจ ชวนให้อยากรู้เรื่องของเธอมากกว่านี้

จู่ๆ โลกกลมๆ ก็หมุนเธอกับเขากลับมาพบกันอีกครั้ง กับความจริงมากมาย และความลับที่เธอผู้นั้นเก็บงำไว้ชักพาอันตรายอย่างคาดไม่ถึง

เขาควรจะปกป้องเธอดีหรือหนีให้ห่าง แล้วทิ้งค่ำคืนที่ดีที่สุดในชีวิตไปตลอดกาล
------------------
“ถอยออกไปนะคุณอติราช คุณจะมาทำบ้าๆ แบบนี้กับฉันไม่ได้”
เธอต่อว่าพลางรูปซิปด้านหลังมือไม้สั่น มองเขาสลับกับการมองหาชิ้นส่วนที่ถูกเขาทึ้งออก เมื่อพบแล้วก็หยิบขึ้นมากำไว้แน่น
“คุณเป็นคนเริ่มก่อน” อติราชยืนยัน มองคนหวงตัวด้วยสายตาท้าทาย
“ฉันไม่ได้เริ่ม คุณเป็นคนลากฉันเข้ามาในนี้ แล้ว...แล้ว...”
“แล้วอะไร” คราวนี้เขากอดอกยืนกางขาด้วยท่วงท่าคุกคามเต็มที่
คนถูกมองก็คงจะรู้ตัวจึงขยับถอยหลังออกไปอีกก้าว ตาเผลอมองต่ำที่สัดส่วนหนุ่มแน่นที่ยังดันซิปกางเกงยีนจนโป่งพองแล้วหน้าแดงก่ำ
“คุณมากอด มาจูบฉันทำไม” เสียงใสแหวลั่น
“คุณเป็นคนเริ่มก่อน” เสียงทุ้มยียวนกลับ
“คนบ้า หน้าไม่อาย ทำผิดแล้วยังมาโทษคนอื่น” มิรันตีตะเบ็งเสียงใส่
“ผมไม่ได้พูดถึงครั้งนี้สักหน่อย ผมพูดถึงครั้งก่อนที่คุณอ่อยผม พอผมยอมพลีกายคุณก็มาหนีหายไป กลับมาเจอกันอีกแทนที่จะทบทวนความหลัง คุณกลับเล่นตัวซะงั้น”
“ฉันไม่ได้...ไม่ได้...” รู้ทั้งรู้ว่าเถียงไม่ออก เพราะที่เขาพูดมาก็ถูก หญิงสาวเลยได้แต่ยืนกัดปากจนถ้อยคำจะค้าน อับอายเสียจนหน้าแดงก่ำ นึกแช่งด่าตัวเองในใจที่ความอยากรู้อยากเห็น ความอยากประชดชีวิตกระตุ้นให้ทดลองทำอะไรที่ไร้ยางอายขนาดนั้น ช่างขัดกับการถูกอบรมสั่งสอนมาเสียจริง
มัวแต่ว้าวุ่นเสียจนไม่รู้ว่าคู่กรณีก้าวเข้ามาจนชิดแล้วรวบตัวเข้าไปกอดไว้อีกหน
“โอ๋ๆ ไม่ต้องเสียใจนะ ผมไม่ว่าคุณแล้ว ใครเริ่มก่อนก็ช่างมันเถอะ แต่เริ่มไปแล้วก็สมยอมด้วยกันทั้งคู่นี่เนอะ เมื่อมันดีขนาดนี้ก็ต่อเลยแล้วกัน” พูดจบก็ก้มลงหอมแก้มนิ่มฟอดใหญ่
--------------------------

ปิดท้ายด้วยเรื่องรักน่ารักของรุ่นลูก น้องวีวี่กับพี่ตี้ ใน ไม่มีวันไหนที่ไม่รักเธอ

รู้จักกันมาแสนนานอยู่ร่วมบ้านมานานปี
ไม่รู้เหมือนกันว่าตั้งแต่วันไหนที่เปลี่ยนใจจาก 'พี่' ไปเป็นอื่น
แต่ยืนยันได้ว่า ไม่มีวันไหนที่ไม่รักเธอ
---------------
“เกิดอะไรขึ้น” อติราชยืนกอดอกมองสองหนุ่มด้วยสายตาดุๆ
“ไอ้เชี่ยนี่มัน...มัน...” อันติมะพูดไม่ออก ไม่อยากบอกพ่อเลยว่าเห็นอะไร ไม่อยากให้น้องเสียหาย
เดชาธรหันมามองหน้าพ่อของเพื่อน ยกมือไหว้แล้วเอ่ยด้วยเสียงนอบน้อม “ผมขอโทษครับอาต้น ขอโทษที่ผมเผลอตัวไป ผม...”
เด็กหนุ่มก้มหน้าที่ขึ้นสีเรื่อลงพื้นก่อนตัดสินใจสารภาพ “ผมหอมแก้มน้อง ผมชอบน้องมาก ขอโอกาสให้ผมได้ไหมครับ”
“ห่ะเอ๊ย!” อันติมะสบถลั่น ถลาเข้ามาทำท่าจะชกหน้าเพื่อน
อติราชไวพอตัวและมีแรงไม่น้อยไปกว่าลูกชาย เลยกระชากตัวเขาได้ก่อนทำเพื่อนเจ็บตัว
“ตี้ ใจเย็นหน่อย”
“พ่อมาจับตี้ไว้ทำไม จะให้ตี้เก็บไอ้ลูกหมานี่ไว้ทำซากอะไร มันหอมแก้มน้อง พ่อได้ยินไหม”
“ได้ยินแล้ว” คุณพ่อยังหนุ่มเอ่ยรับ ค่อยๆ ปล่อยลูกชายที่ยังฮึดฮัดออกช้าๆ แล้วหันไปหาเพื่อนลูก “เดฟรู้ใช่ไหมว่าทำไม่ถูก”
“ครับอาต้น ผมขอโทษ แต่ผมจริงใจกับน้องนะครับ”
“มึงแม่งไอ้เฒ่าหัวงู น้องยังเด็กอยู่เลย มึงทำแบบนี้ได้ยังไง” อันติมะยังพลุ่งพล่าน

------------
ถ้าอ่านเรียงลำดับแบบนี้จะได้อรรถรสและมองเห็นความโยงใยของตัวละคร ทั้งเรื่องรัก เรื่องขัดผลประโยชน์ทางธุรกิจได้ชัดขึ้นค่ะ
------------