กฤตยา

อดีตกาล...ไกลโพ้นผ่านมา เขารู้ว่า นางจรลีไกล นางมิเป็นสิ่งใด มิเป็นของใคร นางเป็นด้วยใจแห่งนาง

จนภพนี้...อัย ก็คือ อัย...เขาทำเพื่อสตรีที่ดูจะฝังเลือดเนื้อและวิญญาณเพื่อความผูกพันอันไม่เคยจืดจาง

มิว่า...เวลา...จะเนิ่นนานปานใด เธอ...คือเงาที่จำหลักมาจากสตรีที่เขารักเท่านั้น...

"เรา...ถ่ายทอดพลังแห่งจิตวิญญาณส่วนหนึ่งให้เธอ

ตีน้อย...คือตัวแทนแห่งเรา รับเธอไปเถิด...อัย" สุรเสียงนั้นอ่อนหวาน ปลอบประโลม

"ภพใหม่ของท่านจะได้มีความสุข" ละอองคล้ายดาวระยับ แล้วค่อยจางลงทุกที

หากเนตรงามยังแจ่มชัด "ดวงตาคู่นั้นจะมองท่านผู้เดียว...มิเหมือนเรา"