พลาด พลั้ง

ถ้าท้อง ฉันจะปล่อยให้ไปนอนข้างถนนทั้งแม่ทั้งลูก!

“เฮียเฉิน หนูทำขนมมาให้ มีกาแฟนมที่เฮียชอบด้วยนะ กินหน่อยสิ เฮียยังไม่ได้กินอะไรเลยมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวจะปวดท้องนะ”
น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสดใสดังขึ้นพร้อมสองมือที่วางขนมและแก้วกาแฟลงบนโต๊ะทำงานที่เต็มไปด้วยกองเอกสาร เบื้องหลังคือร่างสูงกำยำของคนที่ถูกเรียกว่าเฮียเฉินกำลังเคร่งเครียดอยู่กับกองเอกสารที่เขาต้องจัดการให้เสร็จภายในคืนนี้
“ออกไป”
น้ำเสียงดุดันที่แฝงไปด้วยความหงุดหงิดจากความเหนื่อยล้าและความเคร่งเครียดจากปัญหาที่รุมเร้า ทำให้ใบหน้าหล่อเหลาไม่เงยขึ้นมองผู้มาเยือนแม้เพียงเสี้ยว ทั้งยังออกปากไล่อย่างไม่ต้องคิดมาก
“หนูแค่อยากเอาขนมมาให้เฮียรองท้อง ไม่ได้มากวนนะ กินหน่อยสิ”
พรึบ เพล้ง!
ความหวังดีถูกโยนทิ้งขว้างอย่างไร้ค่า นี่ไม่ใช่ครั้งแรกและคงไม่ใช่ครั้งสุดท้าย
ดวงตากลมโตจ้องมองขนมและกาแฟที่เธอตั้งใจทำมันสุดฝีมือเลอะเปรอะเปื้อนพื้นห้องด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ก่อนจะก้มตัวลงเพื่อเก็บมันขึ้นมาและหันหลังจากไปอย่างที่เจ้าของห้องต้องการ