midnight rain

เสียงพร่ำเรียกของตัวอักษรระริกเรียกสนใจจากผม ครั้งแรกที่ผมหยิบปากกาขึ้นเขียนหนังสือ ผมเสพติดมันยิ่งกว่าสิ่งใด นักเขียนคือสิ่งมีชีวิตที่เอาความบัดซบบางอย่างในชีวิตมาปรนเปรอต่อสายตาผู้อ่าน ด้วยเราต่างชมชอบความบัดซบในชีวิตเหล่านั้น ความบัดซบโซเซเจียนตายที่ไม่ต้องลิ้มรสมันด้วยลิ้นของตัวเอง เอาเถิดท่านทั้งหลาย เสพมันเท่าที่เสพได้ อ่านมันเท่าที่ตาของท่านจะอ่านไหว ด้วยโลกหลังความตายหลังจากนี้อาจไม่มีหนังสือให้อ่าน อาจไม่มีชีวิตให้บัดซบ และอาจไม่มีดวงตาให้ท่านมองเห็นสิ่งใด