หมดเวลาที่ฉันต้องทน

"ปิ่นว่าเรื่องระหว่างเรามันคงไปต่อไม่ได้แล้วล่ะ ฝืนต่อไปก็มีแต่จะเจ็บปวดกันเปล่าๆ ปิ่นเองก็ฝืนทนอีกต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ เราหย่ากันเถอะค่ะแล้วก็ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า ส่วนลูกก็ให้แกอยู่กับปิ่นคุณอยากไปหาตอนไหนก็ได้ปิ่นไม่ห้าม"

ธัชพลนิ่งงัน ทั้งตัวและใบหน้าชาไปหมด เมื่อได้ยินคำว่าหย่าหลุดออกมาจากปากของปิ่นปัก

"เธอพูดอะไรออกมาปิ่น เธอคิดดีแล้วเหรอถึงพูดแบบนี้น่ะ มันเริ่มไปกันใหญ่แล้วปิ่น ฟังฉันอธิบายบ้างได้ไหมเธอกำลังเข้าใจฉันผิดอยู่นะ"

ปิ่นปักพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ พยายามใจแข็งเพื่อที่จะพาตัวเองออกจากชีวิตของธัชพล เธอทนกับความเจ็บปวดและเสียใจมามากพอแล้ว พอกันทีกับความรัก เธอเชื่อแล้วล่ะว่าตัวเองเกิดมาอาภัพรัก

พอกันทีกับสามีที่ไม่เอาใจใส่ มันหมดเวลาที่ต้องทนแล้ว ฟางเส้นสุดท้ายขาดลงแล้วจริงๆ

"ปิ่นคิดดีแล้วค่ะ ฝืนอยู่ต่อไปก็ไม่มีความสุข ตลอดเวลาที่ผ่านมาปิ่นพยายามที่จะรักษาคำว่าครอบครัวเอาไว้ แต่ตอนนี้ปิ่นพอแล้ว หมดเวลาที่ต้องฝืนทนแล้วจริงๆ ปิ่นรักคุณนะคุณธัชแต่ปิ่นก็ขอรักตัวเองบ้าง ปิ่นอยากมีความสุขเหมือนคนปกติเขาบ้าง ไม่ใช่เอาแต่ทุกข์ใจและหวาดระแวงอยู่ตลอดเวลา"