พ่อเลี้ยงระอุรัก

อตีดที่เจ็บช้ำทำให้หัวใจเขาถูกปิด คิดเอาไว้ว่าคงไม่มีใครเปิดมันได้จนมาเจอเธอ ดั่งแสงพระอาทิตย์อบอุ่นยามเช้าละลายน้ำแข็งข้างในใจ
-------------------------------
“หนูจานอนกับพี่เมย์เองค่า”
“แต่ลูกจะไม่สบายเอานะ เดี๋ยวพ่อเฝ้าเอง หนูกลับไปนอนห้องตัวเองดีไหมครับ”
“อืม...” หนูน้อยทำหน้าครุ่นคิดหันมองคนป่วยแล้วพยักหน้า “ปะป๊าจานอนกับใยไหมไหมคะ”
“ครับ ป๊าจะนอนกับหนูด้วย”
“โอเคค่ะ” หนูน้อยยกมือทำท่าทางแล้วไปหามุกดารายกมือขึ้นแตะหน้าผาก “พี่เมย์เป็นเด็กดีนะค่า ถ้าไม่หายเดี๋ยวคุณหมอจะฉีดยาให้นะ”
“ฮึ”
เสียงหัวเราะที่หลุดมาได้ยินทำให้เธอมองค้อน หันไปตอบรับคำพูดของหนูน้อย
“รับทราบค่ะ”
พอได้ยินแบบนั้น ศิริกานดาก็พยักหน้ารับหอมแก้มทั้งสองของคนป่วยแล้วลงจากเตียง ดึงพี่ช้างช้างมากอดไว้
“ได้ยินไหม ถ้าไม่รีบหายจะโดนฉีดยานะ” รามิลก้มกระซิบข้างหู แล้วจัดการห่มผ้าตาม